Ο Ολυμπιακός με Τζολάκη θωρακίζει το μέλλον

Γράφει ο Θοδωρής Δημόπουλος

Όσο μεγάλη υπόθεση κι αν είναι η πρόκριση του Ολυμπιακού, στα ημιτελικά του Κυπέλλου, οι προβολείς είναι στραμμένοι στον Κωνσταντίνο Τζολάκη. Το νεαρό γκολκίπερ από τα Χανιά, που συνεχώς…τρυπάει το ταβάνι του.

Το να παραμένεις εντός και των δύο εγχώριων στόχων, σε μία χρονιά τόσο απαιτητική, όσο και περίεργη, συνάμα, είναι ένα σημάδι πολύ θετικό. Και στον Ολυμπιακό το ξέρουν πάρα πολύ καλά, ειδικά μετά τα, μέχρι στιγμής, τεκταινόμενα. Τόσο σε Ελλάδα, όσο και σε Ευρώπη, κατά κύριο λόγο.

Για αυτό, μάλιστα, η νίκη και, κυρίως, η πρόκριση, στην τετράδα του Κυπέλλου, απέναντι στον, αξιόμαχο, Άρη, αποτελεί χρυσάφι, βάσει συνολικής εικόνας και γεγονότων. Παρ’ όλα αυτά, στο Λιμάνι έχουν κι άλλους λόγους να χαμογελούν, την παρούσα χρονική στιγμή. Με πιο…μακροπρόθεσμη ωφέλεια.

Μιλώντας, φυσικά, για τον Κωσταντίνο Τζολάκη. Απόλυτος πρωταγωνιστής της μάχης, στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ο 20χρονος τερματοφύλακας καταφέρνει, με εμφανίσεις, όπως αυτή, να ανεβάζει κι άλλο τις ποδοσφαιρικές, και όχι μόνο, μετοχές του.

Δεν είναι μόνο το πέναλτι του Γκρέι που έσωσε στο 82^ο λεπτό. Δεν είναι μόνο οι έξι επεμβάσεις, σε ισάριθμες ευκαιρίες των κιτρινόμαυρων, μέσα στην εστία. Αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο, που οι ερυθρόλευκοι μπορούν να πάρουν πράγματα από αυτό, ρευστοποιώντας σωστά την όλη κατάσταση.

Και αυτό, διότι μπορούν να επενδύσουν σωστά, στον παράγοντα ψυχολογία, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται με το μέρος του νεαρού πορτιέρε, ώστε να διασφαλίσουν το μέλλον, σχετικά με τον έλεγχο, κάτω από τα δοκάρια. Βαρύγδουπή προσδοκία, αν μη τι άλλο. Όμως, συναρτήσει και των απαιτήσεων του παιχνιδιού, της επικινδυνότητας που επέδειξε ο αντίπαλος, αλλά, δευτερευόντως, και της αποβολής του Ντόι, που έκανε και την παράβαση, που οδήγησε τον Άρη στην άσπρη βούλα, σε κομβικό σημείο (82’), πρέπει να σταθούμε σε κάτι. Βάσει και των προαναφερθέντων αριθμών και στιγμών, γίνεται αντιληπτό ότι ο Τζολάκης επέδειξε μεγάλη ωριμότητα, διαχειριζόμενος πολύ σωστά τον φόρτο των καθηκόντων του. Κερδίζοντας και την αγκαλιά ολόκληρου ερυθρόλευκου αγωνιστικού και τεχνικού τιμ, με το σφύριγμα της λήξης.

Βέβαια, δε μιλάμε για κάτι που μπορούσε να μας προξενήσει έκπληξη. Αλλά για ένα φυσικό επακόλουθο όλων όσων συνέβησαν πριν τα όσα έγιναν, στο «Χαριλάου». Μόνο για το 2022/23, πρέπει να αναλογιστούμε ότι, στην πλειοψηφία των αγώνων που συμμετείχε, έχει καταφέρει να αποκρούσει, τουλάχιστον, το 50 τοις εκατό των τελικών προσπαθειών του εκάστοτε αντιπάλου, που κατέληξαν εντός στόχου. Και τι να σε εκπλήξει, εννοείται, όταν υπάρχει και το 8/11, που γλίτωσε τους Πειραιώτες από τα χειρότερα, στο άσχημο παιχνίδι, με αντίπαλο την Καραμπάγκ, στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», στο πλαίσιο της τρίτης αγωνιστικής του Γιουρόπα Λιγκ.

Όλα αυτά, έρχονται να κυλήσουν, ως ιδανικός…τέντζερης, για να βρουν το καπάκι, με το γενικότερο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, που ξέραμε εξ’ αρχής. Ένας παίκτης χρηματιστηριακής αξίας 1.2 εκατομμυρίων ευρώ, με πολύ καλές τοποθετήσεις, ιδανική αίσθηση του χώρου, σε συνδυασμό με τα φοβερά, από άποψη προοπτικής, αντανακλαστικά του. Δίνοντάς μας μία…αξιόλογη κοψιά, ενός παίκτη που έχει τιμήσει αυτή τη θέση, και μάλιστα με το παραπάνω.

Προφανώς και δεν μπορούμε να πούμε ότι θα γίνει ο νέος Αντώνης Νικοπολίδης. Ιεροσυλία γαρ. Όμως, ως ένα σημείο, η ομοιότητα εντοπίζεται σημαντικά. Και τα λάθη που έχει πραγματοποιήσει ο Κρητικός «διάδοχός του» είναι φυσιολογικό να υπάρχουν, εξίσου, μέσα στο παιχνίδι. Ίσως και μία ιδανική συνθήκη, σε αυτό το πρώιμο στάδιο. Ωστόσο, το να μετατρέπεις αυτούς τους αγώνες σε κίνητρο και όχι σε βαρίδι, αποτελεί αισιόδοξο προάγγελο. Μέσω της γενικότερης παρουσίας με τον Άρη, κάπως έτσι, καταλαβαίνουμε ότι ο Κωνσταντίνος Τζολάκης βαδίζει στον ίσιο δρόμο.

Ολοένα και καλύτερος, μα πιο πολύ ώριμος. Γιατί κρατάμε το τελευταίο; Απλούστατα επειδή ο Ολυμπιακός «πονάει» τα τελευταία χρόνια στον άσο και ψάχνει όσο τίποτα ένα στεγανό που θα απομακρύνει την αστάθεια, η οποία υπάρχει στα γκολπόστ. Φέρνοντας αναμνήσεις από Σα, Ρομπέρτο και…Νικοπολίδη, στον κόσμο του.

Σίγουρα ευχάριστες, αλλά…παρηγοριά στον άρρωστο, αναφορικά με το τώρα. Το οποίο ο πολυνίκης σύλλογος πρέπει να εκμεταλλευθεί, ώστε, και αυτό να βελτιώσει, και το αύριο να έχει εξασφαλισμένο. Και τι καλύτερο από το να γίνει με ένα παιδί που ανδρώθηκε, ερχόμενος από τον Πλατανιά, στο Ρέντη, και ξέρει την ιδιοσυγκρασία της ομάδας τόσο καλά.

Αρχή όλων, όμως, η υπομονή. Υπάρχει δρόμος ακόμα μπροστά. Και η έπαρση αποτελεί το χειρότερο σύμβουλο. Το κεφάλι χαμηλά και όλα θα γίνουν.