ΑΕΚ : Τέλος σεζόν με γιούχα και πόρτα εξόδου εν αναμονή δηλώσεων Μελισσανίδης

Κάθε πέρυσι και καλύτερα είναι η πραγματικότητα στην ‘Ενωση από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυλαία έπεσε την Τρίτη 17 Μαΐου για τη σεζόν 2021 – 2022 της Σούπερ Λιγκ που για μία ακόμη φορά πρωταθλητής στέφθηκε ο Ολυμπιακός φτάνοντας τα 47 τρόπαια. Η ΑΕΚ κλείδωσε την πέμπτη και προτελευταία θέση των πλέι οφ μένοντας εκτός Ευρώπης. Τι αντίκτυπο έχει όμως για μια ομάδα που μπαίνει στο νέο της σπίτι χωρίς την προοπτική μιας Ευρωπαικής διοργάνωσης; 

Μία από τα ίδια ήταν για την ΑΕΚ το τελευταίο παιχνίδι της απογοητευτικής σεζόν 2021-22. Μια ομάδα που ήθελε αλλά δεν μπορούσε και ένας αντίπαλος που τιμώρησε τα λάθη της. Παράλληλα, αποδείχθηκε για δεύτερη σερί αγωνιστική το πόσο εύθραυστη είναι η ψυχολογία της Ένωσης, η οποία ηττήθηκε ξανά αν και είχε το προβάδισμα μέχρι το τελευταίο 20λεπτο. Το κλίμα στο ΟΑΚΑ μύριζε μπαρούτι από νωρίς και η τρίτη φετινή ήττα από τον Ολυμπιακό ήρθε για να δέσει με την… ωραία ατμόσφαιρα.

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ένας από τους ελάχιστους παίκτες που απέφυγαν το… βρισίδι των οπαδών στο ξεκίνημα, να το δεχθεί αργότερα λόγω γκάφας. Ο λόγος για τον Τσίτσαν Στάνκοβιτς, ο οποίος άκουσε μόνο ελαφρύ γιουχάισμα πριν την έναρξη του αγώνα, με τον κόσμο της ΑΕΚ να αναγνωρίζει ότι έχει τη μικρότερη ευθύνη για τα άσχημα αποτελέσματα και να μην τον “στολίζει”, όπως συνέβη με Μάνταλο, Τσιντώτα, Τζαβέλλα και όχι μόνο. Ναι μεν ο Αυστριακός γκολκίπερ χάρισε το 1-0 στον Ολυμπιακό με σοβαρό λάθος, αλλά στη συνέχεια γλίτωσε την ομάδα του σε ουκ ολίγες περιπτώσεις και δείχνει ότι είναι ένας από τους ελάχιστους αυτού του ρόστερ που δεν θα χάσουν τη θέση τους τη νέα σεζόν.

Αυτό φαίνεται πως δεν θα ισχύσει για τον Πέτρο Μάνταλο, με τις δηλώσεις στην κάμερα της Cosmote tv μετά το παιχνίδι να μοιάζουν με προαναγγελία αποχώρησης. Ο Έλληνας διεθνής παρέμεινε στην ομάδα προσμένοντας να μπει ως αρχηγός στο νέο γήπεδο και η τραγική ειρωνεία είναι πως η ώρα του “αντίο” φτάνει λίγο πριν η “ΟΠΑΠ Arena” ανοίξει τις πύλες της για τους φιλάθλους του Δικεφάλου. Η προσφορά στην  AEK όλα αυτά τα χρόνια είναι τέτοια που σίγουρα ούτε το φανταζόταν, ούτε του αξίζει να φύγει με βρισιές και αποδοκιμασίες. Δύσκολα είναι τα πράγματα και για τον Μουαμέρ Τάνκοβιτς, που ουσιαστικά έχει πάψει να υπολογίζεται εδώ και καιρό. Μπήκε αναγκαστικά στην ενδεκάδα κόντρα στον Ολυμπιακό και είχε ορισμένες καλές στιγμές, όμως κατά κύριο λόγο έδειξε την εικόνα ενός παίκτη χωρίς ψυχολογία, που εκνεύρισε την εξέδρα με τις επιλογές του σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις.

Πώς είναι για μια ομάδα με τόσο μεγαλειώδες παρελθόν , ξεριζωμό , προσφυγιά , θέληση να διατηρηθούν  όλες οι αξίες και τα ιδανικά να βιώνει τέτοια κατηφόρα ; Αυτή είναι μια ερώτηση που έγινε το 2013 όταν ο σύλλογος έπιασε πάτο αρχικά με τον αγωνιστικό υποβιβασμό και εν συνεχεία με την πτώση με πρωτοβουλία Δημήτρη Μελισσανίδη προκειμένου να διαγραφεί το μεγάλο χρέος των κιτρινόμαυρων.  Όταν οι χιλιάδες των προσφύγων εκδιώχθηκαν από την Κωνσταντινούπολη και τα παράλια της Μικράς Ασίας  το 1922 και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και άλλες περιοχές, εκτός από τα ελάχιστα πράγματα που έφεραν μαζί τους, μετέφεραν τις αξίες και τις ιδέες τους. Μετά τον πρώτο καιρό της προσαρμογής στη νέα ζωή, όλα αυτά τα ιδανικά και την φλόγα της Πόλης , της Ιωνίας  και του Ελληνισμού της Ανατολής , οι υπερήφανοι πρόσφυγες έψαχναν τον τρόπο να τα κρατήσουν ζωντανά. Και δεν άργησαν να τον βρουν.

Στις 13 Απριλίου , μία παρέα ανθρώπων αποφάσισε να ιδρύσει ένα αθλητικό σωματείο το οποίο και θα αποτελούσε την κοιτίδα όλων των ηθικών αξιών και ιδεών της παράδοσης της Κωνσταντινούπολης. Βέβαια, όταν ο Κωνσταντίνος Σπανούδης (πρώτος πρόεδρος) και οι πάνω από 40 παράγοντες υπέγραφαν το καταστατικό της ιδρύσεως, δεν πίστευαν ότι με αυτήν τους την ενέργεια έμελλε να σημαδέψουν  την κοινωνική και αθλητική ζωή της χώρας, αλλά και εκατομμυρίων ανθρώπων που θα πίστευαν στον “Δικέφαλο Αετό” που ορίστηκε ως έμβλημα. Η ονομασία του Συλλόγου,  Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως  και τα χρώματα, κίτρινο και μαύρο, που συμβόλιζαν την ελπίδα και την απώλεια, έδιναν σάρκα και οστά στην “Ιδέα”  της διατήρησης της μνήμης και το ταξίδι ξεκινούσε.

Με την ίδρυση του Συλλόγου δημιουργήθηκαν τα τμήματα του ποδοσφαίρου, της καλαθοσφαίρισης, του ανδρικού βόλεϊ και του στίβου, ενώ μέσα στην πάροδο των ετών ιδρύθηκαν τμήματα στα περισσότερα αθλήματα. Συγκεκριμένα, τα τμήματα που αγωνίζονται με τον “Δικέφαλο Αετό” στο στήθος σήμερα είναι: ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, πετοσφαίριση (ανδρών-γυναικών), χειροσφαίριση, υδατοσφαίριση, στίβος, ξιφασκία, πυγμαχία, ποδηλασία, επιτραπέζια αντισφαίριση (ανδρών-γυναικών), ποδόσφαιρο σάλας, σκάκι, ράγκμπι, άρση βαρών, τοξοβολία, κολύμβηση και καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο.

Κεφάλαιο υποβιβασμός

Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα έχουν φέρει σε δύσκολη θέση την «Ένωση», που είχε τερματίσει 5η το 2012 αλλά δεν είχε εξασφαλίσει άδεια συμμετοχής στο Γιουρόπα Λιγκ . Τα υπέρογκα χρέη, απόρροια της κακοδιαχείρισης ετών, έχουν αποψιλώσει το ρόστερ, που απαρτίζεται κυρίως από Έλληνες παίκτες από τις ακαδημίες, συν μερικούς ξένους όπως ο Κορδέρο, ο Γκερέιρο και ο Φουρτάδο. Η πρώτη νίκη  ήρθε μόλις την 8η αγωνιστική με 1 – 0 με τον Πανιώνιο, ενώ ένα αήττητο σερί μεταξύ 12 Ιανουαρίου και 10 Φεβρουαρίου αναπτέρωσε το ηθικό των «κιτρινόμαυρων», που όμως δεν μπορούσαν να πάρουν οριστική ανάσα και εξακολουθούσαν να κινδυνεύουν άμεσα με τον πρώτο υποβιβασμό της ιστορίας τους. Στο 2-1 επί της Βέροιας στο ΟΑΚΑ, στις 16 Μαρτίου, ο Γιώργος Κατίδης πανηγυρίζει το νικητήριο γκολ με ναζιστικό χαιρετισμό και καταστρέφει ουσιαστικά την καριέρα του, επισκιάζοντας το θετικό αποτέλεσμα – που έμελλε να αποτελέσει και το τελευταίο.

Μετά από έναν βαθμό σε δύο ματς, και με τον Έβαλντ Λίνεν να έχει αποτελέσει παρελθόν, η «Ένωση» έπαιξε τα ρέστα της στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Πανθρακικό. Η συνέχεια γνωστή. Αυτογκόλ του Μπουγαΐδη στα τελευταία λεπτά, με το ματς να διακόπτεται από την εισβολή οπαδών, που καταδίκασε την ΑΕΚ. Η ποινή αφαίρεσης τριών βαθμών άφηνε τον «Δικέφαλο» στο -5 από τη σωτηρία, όμως πέραν του εκτός έδρας ματς της τελευταίας αγωνιστικής κόντρα στον Ατρόμητο, υπήρχε η ελπίδα της έφεσης.

Με νίκη και συνδυασμό αποτελεσμάτων, η ΑΕΚ θα μπορούσε να σωθεί, αρκεί να της επιστρέφονταν οι τρεις βαθμοί – κάτι αρκετά δύσκολο. Παρότι «καιγόταν», η ομάδα του Δέλλα , που είχε αντικαταστήσει τον Λίνεν, δεν μπορούσε να απειλήσει ουσιαστικά. Περισσότερες επικίνδυνες προϋποθέσεις δημιουργούνταν από πλευράς Ατρομήτου προς την εστία του Αραμπατζή, με τους Περιστεριώτες να είναι αδιάφοροι καθώς είχαν εξασφαλισμένη την παρουσία τους στα play offs της Super League… Όσο η ώρα περνούσε και η μπάλα δεν κατέληγε στα αντίπαλα δίχτυα, η απογοήτευση γινόταν όλο και πιο έκδηλη. Το μοιραίο έμοιαζε αναπόφευκτο. Τελικά, η χαριστική βολή δόθηκε στις καθυστερήσεις, όταν ο Γιαννούλης άφησε αβοήθητη την άμυνα και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα γράφοντας το τελικό 1 – 0 . Αυτό ήταν. Η ΑΕΚ είχε υποβιβαστεί , ασχέτως της έκβασης της έφεσης που εκδικαζόταν λίγες ημέρες μετά – και θα έπεφτε σε τοίχο.

Από πόνο σε πόνο , από απώλεια σε απώλεια , οι εμπειρίες τις ΑΕΚ έχουν περάσει από σαράντα κύματα. Βαρέλι δίχως πάτο η κατιούσα και από σφαλιάρα σε σφαλιάρα είναι το γενικότερο κλίμα. Με την Αγιά Σοφιά να ολοκληρώνεται και την επιστροφή στα πάτρια εδάφη να είναι πιο αληθινή από ποτέ οι Ενωσίτες έχουν να συνέλθουν από μία ακόμη αποτυχημένη χρονιά. Με τη σημερινή μέρα να σηματοδοτείται από τις επερχόμενες δηλώσεις του μεγαλομετόχου της ΑΕΚ σχετικά με το μέλλον του Δικεφάλου όλοι αναμένουν το τι θα ακολουθήσει κι αν υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης.