Νέα Φιλαδέλφεια, το γκάζι της ΑΕΚ

Γράφει ο Θοδωρής Δημόπουλος

Μετά και τη μεγάλη νίκη με 3-0 επί του Ολυμπιακού, για το Κύπελλο Ελλάδας, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το γεγονός ότι η “ΟΠΑΠ Αρένα” έχει μετατραπεί σε κάτι μεγαλύτερο, από το “σπίτι” της ΑΕΚ.

Σε περίοπτη θέση, όσον αφορά τη μάχη για το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Μία ανάσα από τον τελικό του κυπέλλου, έπειτα και τη μεγάλη επικράτηση, με 3-0, κόντρα στον Ολυμπιακό. Και παίζοντας ένα ποδόσφαιρο, που ελκύει τον κόσμο της, και όχι μόνο. Μετά από χρόνια, μπορούμε να πούμε. Τα οποία έβρισκαν την ΑΕΚ μακριά από τη φυσική της έδρα, τη Νέα Φιλαδέλφεια.

Με την ιστορική επιστροφή στα…πάτρια εδάφη να αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από μία αφορμή, ώστε να γίνει ξανά γιορτή, για τους κιτρινόμαυρους οπαδούς, η παρουσία τους στο γήπεδο. Η “ΟΠΑΠ Αρένα” έχει αποδειχθεί ευεργετική, τόσο για την πορεία, όσο και την εξαιρετική εικόνα, που εμφανίζει η “Ένωση” στις εγχώριες διοργανώσεις, αλλά, κατά κύριο λόγο, στο χορτάρι.

Αρχής γενομένης από εκείνο το ιστορικό ματς με τον Ιωνικό, ειδικότερα, στις 3 Οκτωβρίου, που ολοκληρώθηκε στο 4-1, η ΑΕΚ έχει αγωνιστεί 12 φορές, συνολικά, στο κάστρο της, για πρωτάθλημα και κύπελλο. Φτάνοντας στο σήμερα, το σύνολο του Ματίας Αλμέιδα δεν έχει χάσει κανένα από αυτά τα παιχνίδια. Ενώ δεν έχει χαρίσει και…κάστανα, αφού δεν υπάρχει ματς, στο συγκεκριμένο διάστημα, που έληξε ισόπαλο. Σε όλες αυτές τις αναμετρήσεις, εν ολίγοις, ο “Δικέφαλος” μετρά μόνο νίκες.

Με τα υπόλοιπα μέλη του big 4, μάλιστα, να βρίσκονται, σε απαρτία, ανάμεσα στα θύματα. 2-0, απέναντι στον ΠΑΟΚ, και 1-0, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, για το πρωτάθλημα, πέραν της τελευταίας τεράστιας επικράτησης, επί του Ολυμπιακού, για το θεσμό του κυπέλλου. Χωρίς να λησμονήσουμε αποτελέσματα, όπως την τριάρα, κόντρα στον Άρη, “χρυσάφι” για τη μεγάλη μάχη, που εκτυλίσσεται, με φόντο την πρωτιά της Σούπερ Λιγκ. Και μία από τις πολλές ενδείξεις ότι η “Αγιά Σοφιά” μοιάζει να έχει μετατραπεί σε…πονοκέφαλο, για κάθε αντίπαλο. Μία εξίσωση για…δυνατούς λύτες.

Στην οποία, αν εμβαθύνουμε, θα βρούμε δεδομένα που ενισχύουν το παραπάνω γεγονός, σε σημαντικό βαθμό. Τρομακτικός συντελεστής τερμάτων, με 32 γκολ υπέρ και μόλις 2 κατά. Ενώ σίγουρα δεν είναι και λίγο να έχεις 16 τελικές ευκαιρίες προς την αντίπαλη εστία ανά παιχνίδι, με τις 8, σχεδόν, εξ αυτών (7.75 για την ακρίβεια) να καταλήγουν εντός στόχου. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί αυτό που γίνεται στον αντίποδα. Εκεί όπου η ΑΕΚ δέχεται μόλις 5.3 τελικές, ανά αγώνα. Εκ των οποίων, μόλις 1.33 μέσα στο στόχο.

Και να σκεφτεί κανείς ότι Ιωνικός και Παναιτωλικός ήταν οι μόνοι που παραβίασαν την εστία της. Αλλά δέχθηκαν, αμφότεροι, τέσσερα γκολ. Με 27 και 25 τελικές αντίστοιχα. Οι υπόλοιποι στάθηκαν άτυχοι, αν και πρέπει να αναφερθούμε, κάπου εδώ, στις περιπτώσεις του ΟΦΗ και της Κηφισιάς. Οι Κρητικοί έφτιαξαν 12 φάσεις, με σκοπό να απειλήσουν το κιτρινόμαυρο τέρμα (1 εντός στόχου), ενώ η ομάδα των Βορείων Προαστίων 9 (3 εντός στόχου). Μιλάμε για τις μόνες ομάδες (μαζί με τον Ατρόμητο των 8 τελικών και 4 εντός στόχου) που δημιούργησαν πάνω από 6 τελικές φάσεις, μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Περισσότερες, ακόμα και από ομάδες, όπως ο Παναθηναϊκός, με 6 τελικές και 1 εντός στόχου, ο ΠΑΟΚ, έχοντας 4 τελικές, αλλά καμία μέσα στο στόχο και, εννοείται, ο Ολυμπιακός, καταγράφοντας μόλις 2 τελικές, και οι δύο έξω από την εστία. Αποτέλεσμα; Αμφότερες έφυγαν από το γήπεδο της “Ένωσης” με σκυμμένο το κεφάλι και με το ίδιο σκορ στις πλάτες τους (όντας πιο τυχεροί οι Περιστεριώτες έχασαν μόνο με 1-0). Μιλάμε, βεβαίως, για το πιο συχνό σκορ, μέχρι στιγμής, στα παιχνίδια της “ΟΠΑΠ Αρένα”. Μια και το 3-0 έχει εμφανιστεί συνολικά 6 φορές, στον φωτεινό πίνακα του γηπέδου, μετά τη λήξη μίας αναμέτρησης (ΟΦΗ, Λαμία, Κηφισιά, Πανσερραϊκός, Άρης, Ολυμπιακός).

Ωραία όλα αυτά, αλλά η περίπτωση της ΑΕΚ είναι αξία συζήτησης για κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Και αυτό είναι η ευχαρίστηση που προσφέρει στον κόσμο της, με τη μπάλα που παίζει. Η σωστή εκμετάλλευση του κάθετου παιχνιδιού, μαζί με τα…αρμονικά επικίνδυνα άκρα, έρχονται σε συνάρτηση με το σουλούπωμα της ανασταλτικής λειτουργίας. Που έμοιαζε άναρχη, τα τελευταία χρόνια, όμως παίζει, πλέον, πιο συνοχικά, με καλύτερο πρεσάρισμα και πιο αποτελεσματική οργάνωση των αποστάσεων, στις γραμμές του συγκεκριμένου κομματιού, όσον αφορά το στυλ παράταξης και παιχνιδιού της ομάδας του Ματίας Αλμέιδα.

Γιατί θα κλείσουμε με αυτά; Μα πολύ απλά διότι η Νέα Φιλαδέλφεια και το όνειρο της επιστροφής στο φυσικό “σπίτι” της ΑΕΚ, που έγινε πραγματικότητα, έχει αποτελέσει τη μεγαλύτερη ώθηση, για να μεγαλώσει κι άλλο αυτό που μας δείχνει ο Αργεντινός προπονητής, μαζί με τους παίκτες του, επί του πρακτέου.

Η δίψα του κόσμου για το γήπεδο, έγινε δίψα για το πρωτάθλημα. Το πρώτο μετά το 2018. Πέραν, φυσικά, του κυπέλλου, όπου μετά την κατάκτησή του, το 2015-16, ο “Δικέφαλος” φτάνει πάντα στην πηγή, χωρίς, όμως, να…πίνει νερό. Και φαίνεται ότι αυτό το πάθος και η προσμονή έχουν περάσει, μέσω των προαναφερθέντων, αλλά και της ατμόσφαιρας που δημιουργεί στην “Αγιά Σοφιά” και στο τεχνικό και αγωνιστικό τιμ. Αυτός ήταν ο στόχος. Ο καθρέφτης της επιστροφής της υγείας, στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο φαίνεται πως ήρθε για τα καλά.

Το μόνο που μένει τώρα; Η ρευστοποίηση αυτής της κατάστασης. Η ευκαιρία υπάρχει. Το θέμα είναι…Μπορεί η ΑΕΚ να την εκμεταλλευθεί;