Σαρούνας Μαρσουλιόνις: Ανοίγοντας τον δρόμο στους επόμενους

Ο Σαρούνας Μαρσουλιόνις υπήρξε από τους πρώτους Ευρωπαίους που πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής στο NBA βοηθώντας στη διεθνοποίηση της λίγκας. Όταν μιλάμε για Eurostep σήμερα, τα πρώτα ονόματα που αναφέρονται συνήθως είναι του Τζέιμς Χάρντεν και του Μανού Τζινόμπιλι. Ο Λιθουανός όμως ήταν αυτός που έφερε την κίνηση στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Επιλέχθηκε στον 6ο γύρο του draft του 1987 από τους Ατλάντα Χοκς. Βέβαια ο Σταν Κάρστεν, τότε πρόεδρος και GM κατάφερε να κρύψει το pick παρουσιάζοντας τον ως 23 χρονών έναν χρόνο δηλαδή μεγαλύτερο από όσο επιτρεπόταν στους Ευρωπαίους να δηλώσουν συμμετοχή. Με τη βοήθεια του ιδιοκτήτη Τεντ Τέρνερ και τις διασυνδέσεις του με την Σοβιετική Ένωση ήθελε να οργανώσει camps εκεί και φιλικά της χώρας με τα Γεράκια. Ενώ ο Μαρσουλιόνις υπέγραψε συμβόλαιο, η εθνική του ομάδα μια μέρα μετά το χρυσό στη Σεούλ, οι Σοβιετικοί δεν τον άφησαν να φύγει και φυσικά δεν υπέγραψαν οι υπόλοιποι. Έμεινε λοιπόν στο εγχώριο πρωτάθλημα ως το 1989 οπότε και υπέγραψε στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς.

Αλλά κι εδώ υπάρχει παρασκήνιο και συγκυρία. 4 χρόνια πριν, το 1985 σε ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα με το όνομα Athletes in Action, έγινε φίλος με τον γιο του Ντον Νέλσον παρά τη δύσκολη επικοινωνία και αυτός είπε στον πατέρα του για τις ικανότητές του. Έμεινε ως το 1994 στους Γουόριορς του Run TMC παίζοντας αρκετά και ακολούθησαν οι Σιάτλ Σουπερσονικς, οι Σακραμέντο Κινγκς και οι Ντένβερ Νάγκετς. Ο Σαρούνας εκπροσώπησε σε εθνικό επίπεδο αρχικά τη Σοβιετική ένωση όπως είπαμε με την πρώτη του συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση να έρχεται το 1987 στην Αθήνα. Μετά τη Σεούλ και το Ζάγκρεμπ τον είδαμε με την αυτόνομη πλέον Λιθουανία να βγαίνει 3ος το 1992 και το 1996 ενώ μια χρονιά πριν την Ατλάντα κατετάγη 2ος στην Αθήνα. Είναι μέλος του Hall of Fame και του NBA και της FIBA.

Το 2019 εξελέγη ευρωβουλευτής όμως παρέδωσε την έδρα άμεσα λέγοντας οτι δε διαθέτει την κατάλληλη κατάρτιση για μια τέτοια θέση και τις ευθύνες που συνεπάγεται. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που έκανε κάτι υπέροχα ανθρώπινο. Το 1989 κατά τον σεισμό του Σαν Φρανσίσκο βρέθηκε με την φόρμα προπόνησης της ομάδας στην τοποθεσία ενός πλακωμένου τρένου και απεγκλώβισε τραυματίες, στους οποίους παρείχε και πρώτες βοήθειες. Σήμερα γίνεται 57 ετών.

Χωρίς τα όσα κατάφερε στην Αμερική σε μια εποχή που οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζονταν με περιφρόνηση δε θα είχε θέσει τις βάσεις τις καριέρες τόσων παικτών από την γηραιά Ήπειρο που έκαναν το μεγάλο ταξίδι ύστερα από εκείνον.

Επιμέλεια: Γιώργος Διαλυνάς