Βιγιαρεάλ 05-06: Ένα παραμύθι που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ

Παραμένοντας σε ρυθμούς και στο κλίμα του Τσάμπιονς Λίγκ, θυμόμαστε την επική πορεία της Βιγιαρεάλ την σεζόν 05-06 , όταν παραλίγο να βρεθεί στον τελικό της διοργάνωσης…

Επιμέλεια Δημήτρης Ανδρουτσόπουλος.

Καινοτομία, έμπνευση και επιμονή” ήταν το σύνθημα που πάντα εξέφραζε την ζωή του Χουάν Ρόμαν Ρικέλμε. Ο Αργεντινός,  κατάφερε να το μεταδώσει πιο πολύ αυτό το τρίπτυχο σε μία ομάδα η οποία τον Αύγουστο του 2005, δεν φάνταζε σε καμία περίπτωση πως το τέλος εκείνης της σεζόν θα την είχε αγαπήσει όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..

Η Βιγιαρεάλ την σεζόν 05-06 ξεκίνησε την αγωνιστική της πορεία με όλο της το παιχνίδι να είναι εστιασμένο, σε δύο ποδοσφαιριστές. Τον Αργεντινό Χουάν Ρόμαν Ρικέλμε, ο οποίος είχε ηγετικό ρόλο στην ομάδα και τον Ουρουγουανό αρχι-σκόρερ  Ντιέγκο Φορλάν, ο οποίος την προηγούμενη σεζόν ήταν ο κορυφαίος σκόρερ στο ισπανικό πρωτάθλημα, ενώ “μοιράστηκε ” το χρυσό παπούτσι για το 2005 με τον Τιενρί Ανρί.

Εκτός από τους δύο αυτούς αστερές της ομάδας, υπήρχαν αρκετοί αξιόλογοι παίκτες στην ομάδα που τους πλαισίωναν.  Χουάν Πάμπλο Σορίν, Μάρκος Σένα, Σάντι Καθόρλα αλλά και οι “δικοί μας” Αρουαμπαρένα (θητεία σε ΑΕΚ 2007), Σέζαρ Άρθο ( ΑΕΚ 2015-2016), Χοσέμι ( Ηρακλής 2010-11/ Λεβαδειακός 2012- 13 / Ξάνθη 2013-14), Λουτσιάνο Φιγκερόα ( ΠΑΟ 2012-14), Σεμπάστιαν Βιέρα (ΑΕΛ 2010) και ο Νταβίντ Φουστέρ (Ολυμπιακός 2010-16) που είχαν συμμετοχές με την ομάδα .

Στον πάγκο ο μαέστρος Μάνουελ Πελεγκρίνι είχε καλλιεργήσει ένα αρκετά καλό κλίμα στην ομάδα, με την Βιγιαρεάλ να είναι δεμένη σαν μία γροθιά.

Το “Κίτρινο υποβρύχιο ” ξεκινούσε την σεζόν στις 9 Αυγούστου 2005 , με μία τεράστια νίκη μέσα στην Αγγλία κόντρα στην Έβερτον για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ, με 2-1 ενώ 15 μέρες αργότερα σφράγιζε την πρόκριση στους ομίλους  πάλι με νίκη κόντρα στην Έβερτον πάλι με το ίδιο σκορ (2-1). Ταυτόχρονα άρχισε και το πρωτάθλημα που ποτέ δεν κατάφερε να στερεωθεί μέσα στην σεζόν σε αρκετά υψηλές θέσεις, καθώς παρουσίαζε αρκετά σκαμπανεβάσματα σε αντίθεση με την καταπληκτική ευρωπαϊκή πορεία της.

Το ταξίδι της Βιγιαρεάλ στην Ευρώπη ξεκίνησε στις 14ης Σεπτεμβρίου 2005, όταν αναμετρήθηκε με την Μάντσεστερ Γιουνάϊντέντ, κρατώντας στο μηδέν τους κόκκινους διαβόλους, παίρνοντας έναν πολύτιμο βαθμό για την συνέχεια, αφού ήρθε ισόπαλη 0-0 με την Γιουνάϊντέντ. Με ίδιο σκορ έληξε και η δεύτερη αναμέτρηση της με την Λίλ στην Γαλλία, ενώ η Βιγιαρεάλ έκανε το 3/3 στις ισοπαλίες ολοκληρώνοντας με “Χ” τον πρώτο γύρο των ομίλων, με το ματς με την Μπενφίκα στην Ισπανία να λήγει 1-1.

Ωστόσο ο δεύτερος γύρος πήγε αρκετά καλύτερα απο τον πρώτο. Νίκη με γκολ στο τέλος του Σένα στην Λισαβόνα, πολύτιμος βαθμός με το αγαπημένο 0-0 στο Ολντ Τράφορντ, τρίποντο στο φινάλε με Λίλ, με σκόρερ τον Χουάυρε.

Στο τέλος η Βιγιαρεάλ φιγούραρε και πέρναγε ως πρώτη στα νοκ άουτ με δέκα πόντους και την Μπενφίκα να παίρνει την δεύτερη θέση, με την Γιουνάϊντέντ να τερματίζει τελευταία, σε μια ιστορική αποτυχία για την ομάδα του Σερ Άλεξ.

Το δέσιμο όμως της Βιγιαρεάλ φαίνεται σε ένα τρομερό στατιστικό. Εκτός από την πρωτιά, η Βιγιαρεάλ δέχθηκε μόλις ένα γκολ στην φάση των ομίλων, κρατώντας ανέπαφη την εστία της για πέντε παιχνίδια και μόνο τον Φερνάντες της Μπενφίκα  να την πληγώνει.

Η Κληρωτίδα ήταν αρκετά ευνοϊκή. Απέφυγε ομάδες όπως η Τσέλσι, η Μπάγερν, η αρκετά ανεβασμένη Αιντχόβεν και η Λυών. Η Ρέιντζερς θα βρίσκονταν στον δρόμο του κίτρινου υποβρυχίου.

Πρώτο παιχνίδι τον Φλεβάρη του 2006 στο Άιμπροξ. Η Βιγιαρεάλ εάν και ισοφαρίστηκε στο τέλος, με αποτέλεσμα το 2-2 πήρε το προβάδισμα για τον επαναληπτικό. Εκεί δέχθηκε πρώτη γκολ, με τον Λοβενκράντς στο 12′, ο οποίος πάγωσε για τα καλά το Μαδριγάλ.

Η απάντηση ήρθε στο 49′ με γκολ του Αραμπουαρένα, το οποίο έμελε να είναι και γκολ της πρόκρισης, με την Βιγιαρεάλ να κρατάει το αποτελέσμα και να προκρίνεται στους προημιτελικούς.

Tο έργο ήταν αρκετά πιο δύσκολο αφού έβρισκε απέναντι της την Ίντερ.

Πρώτο ματς, στο Μιλάνο. Ο Φορλάν σόκαρε τους γηπεδούχους ανοίγοντας το σκορ μόλις στο πρώτο λεπτό του αγώνα.

Η ποιότητα της Ίντερ όμως, φάνηκε. Αντριάνο και Μάρτινς, γύρισαν τούμπα το ματς, με τους νερατζούρι να παίρνουν το πλεονέκτημα για τον επαναληπτικό.

Μια εβδομάδα περίπου μετά, το Μαδριγάλ θύμιζε καζάνι που βράζει και η Βιγιαρεάλ έπρεπε να βρει τρόπο να πάρει την πρόκριση. Το κίτρινο υποβρύχιο, με χρυσό σκόρερ τον Αραμπουαρένα και πάλι, παίζοντας κιόλας άμυνα για σεμινάριο πήρε την τεράστια πρόκριση για τους ημιτελικούς με σκορ 1-0.

Στους “4” η παρέα του Ρικιέλμε έβρισκε απέναντι της, την Άρσεναλ.

Το πρώτο παιχνίδι έγινε στο Χάιμπουρι. Η Άρσεναλ φανέρωσε την ποιότητα της, ηταν καλύτερη και πήρε την νίκη επί της Βιγιαρεάλ με 1-0 με γκολ του Κόλο Τουρέ στο τέλος του ημιχρόνου.
Οι παίκτες της Βιγιαρεάλ ωστόσο, ήταν έτοιμοι να δώσουν και την ψυχή τους στον επαναληπτικό. Σε ένα καυτό κοινό, η Βιγιαρεάλ έπρεπε να περάσει μια ομάδα που για εννέα ματς δεν είχε δεχθεί γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Το παιχνίδι ήταν φτιαγμένο για το κίτρινο υποβρυχίο, όμως είτε τα άστοχα σουτ του Φορλάν, είτε οι επεμβάσεις του Λέμαν κρατούσαν την ισοπαλία και την πρόκριση για την Άρσεναλ.

Και ήρθε η στιγμή που ο χρόνος πάγωσε στο Μαδριγάλ. Ο Κλισί ανατρέπει τον Χοσέ Μαρί, με τον διαιτητή να δείχνει το σημείο του πέναλτι. Την εκτέλεση την ανέλαβε ο καταλληλότερος άνθρωπος που θα μπορούσε, ο Ρικιέλμε. Τότε ήταν λες και έσπασε ένα αόρατο πέπλο που προστάτευε την Βιγιαρεάλ στην διοργάνωση, το φιλί στην μπάλα του Αργεντινού από ζωής μετατράπηκε στου Ιούδα, με τον Λέμαν να αποκρούει το πέναλτι και το σκορ εν τέλει να μην αλλάζει έως το τέλος του ματς και την Βιγιαρεάλ να μένει εκτός συνέχειας.

Μπορούσες να δεις στα πρόσωπα των οπαδών ένα τεράστιο “εάν ” και μια μεγάλη πίκρα. Κανένας δεν κατάλαβε πως χάθηκε εκείνη η ευκαιρία, ούτε ο ίδιος ο Ρικιέλμε.

Η Βιγιαρεάλ δεν το ξεπέρασε εύκολα και εκείνη η ομάδα διαλύθηκε μετά από λίγο καιρό. Ο Ρικιέλμε γύρισε στην Μπόκα Τζούνιορς, ο Φορλάν μετακόμισε στην Ατλέτικο και άλλοι παίκτες μετακινήθηκαν σε άλλες ομάδες ή πρωταθλήματα.

Η Βιγιαρεάλ όμως με τον καιρό τελικά ήταν σαν να έχτισε πάνω σε αυτήν την πορεία. Είδαμε και άλλες φορές τον Ισπανικό σύλλογο να φτάνει μακριά στην Ευρώπη, όπως τα προημιτελικά του 2008 στο Τσαμπιονς Λιγκ, τα ημιτελικά του 2011 και του 2016 στο Γιουρόπα Λιγκ.

Ωστόσο η παρέα της σεζόν 2005-6 άφησε μεγάλη παρακαταθήκη στους επόμενους, ενώ απέδειξε σε όλη την Ευρώπη πως τελικά τα χρήματα δεν παίζουν μπάλα αλλά ο ρομαντισμός και η όρεξη για το άθλημα..

Το παραμύθι της δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αλλά ίσως για αυτό να παραμένει τόσο γοητευτικό εως σήμερα..