Έλληνες ερυθρόλευκοι (τερματο)φύλακες άγγελοι

Μία μεγάλη ομάδα ξεκινά πάντα από έναν σπουδαίο τερματοφύλακα και οι ερυθρόλευκοι διαχρονικά είχαν κάποιον κέρβερο κάτω απ’ τα γκολπόστ τους που προσέδιδε ασφάλεια και σιγουριά.

Μία θέση,πολλές απαιτήσεις και μεγάλη πίεση. Κάποιοι έμειναν χρόνια, άλλοι πάλι  δύο – τρεις αγωνιστικές περιόδους. Με αφορμή λοιπόν το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης έκλεισε έναν χρόνο στο λιμάνι του Πειραιά και  έχει κερδίσει το απαιτητικό ερυθρόλευκο κοινό, σας παραθέτουμε παρακάτω σε μερικές γραμμές τους μεγάλους Ελληνες  τερματοφύλακες  που φόρεσαν τον δαφνοστεφανωμένο στο στήθος και των οποιών τα κατορθώματα ο Πασχαλάκης θα πρέπει να επιθυμεί να φτάσει.

 Παναγιώτης Κελεσίδης

Ο Σερραίος τερματοφύλακας γεννήθηκε το 1950 και ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα του Πανσεραϊκού σε ηλικία 16 ετών, προτού μετακομίσει στον Πειραιά (1972 )για λογαριασμό του Ολυμπιακού, προτιμώντας τον από τον ΠΑΟΚ, επιλογή που τελικά τον δικαίωσε, αφού  το όνομα του έχει μπεί στη βίβλο της ερυθρόλευκης ιστορίας. Ο ΄Ελληνας Γκόρντον Μπάνκς, όπως τον αποκαλούσε ο  αείμνηστος Γιάννης Διακογιάννης έμεινε στον Πειραιά 7 χρόνια, κατέκτησε 3 πρωταθλήματα  (1973,1974,1975) και 2 κύπελλα Ελλάδος (1973,1975).

Ο Παναγιώτης Κελεσίδης δεν ήταν ο συμβατικός γκολκίπερ, δεν ήταν καν ψηλός. Είχε όμως τόσο ταλέντο που τον βοήθησε να φτάσει ψηλά. Φήμες της εποχής μιλούσαν για προτάσεις από Μίλαν, Άρσεναλ και Τότεναμ, όμως οι καιροί τότε ήταν εντελώς διαφορετικοί και δεν ήταν εύκολο για έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή να πάρει μεταγραφή στο εξωτερικό. Σε ηλικία 29 ετών ο Κελεσίδης φεύγει από τον Ολυμπιακό εξαιτίας των τραυματισμών που τον ταλαιπωρούσαν στα γόνατα (κομμένος χιαστός) και λόγω του γεγονότος ότι η τότε διοίκηση επί Νταϊφά δεν επιθυμούσε  την ανανέωση του ”λιονταριού ”. Οι  174 συμμετοχές με την ερυθρόλευκη φανέλα ήταν αρκετές για να περάσει στο πάνθεον της ερυθρόλευκης ιστορίας προτού πάει στην Προοδευτική, όπου και έκλεισε την καριέρα του.

Νίκος Σαργκάνης

Ο Νίκος Σαργκάνης υπήρξε η διάδοχη λύση έναν χρόνο μετά την αποχώρηση του Κελεσίδη από τον Ολυμπιακό. Φτάνοντας στον Πειραιά το 1980 από την Κυπελλούχου Καστοριά της προηγούμενης σεζόν γρήγορα έδειξε την αξία του και το πόσο καλός τερματοφύλακας ήταν. Στον Πειραιά έμεινε για πέντε σεζόν (144 συμμετοχές) κατακτώντας 3 πρωταθλήματα (1981,1982,1983) και 1 κύπελλο (1981). Το παλμαρέ του είχε τρομερές αποκρούσεις στο Γ της εστίας, εκτελέσεις πέναλτι στις οποίες θεωρούταν σπεσιαλίστας τόσο ως εκτελεστής, όσο και ως τερματοφύλακας που ήταν . Στον Ολυμπιακό μάλιστα είχε σημειώσει 4 τέρματα με εκτελέσεις πέναλτι.

Η μεταγραφή στον Ολυμπιακό έφερε και την καταξίωση σε εθνικό επίπεδο για τον Σαργκάνη, αφού το φθινόπωρο του 1980 κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ελλάδος. Ντεμπούταρε με τη γαλανόλευκη στις 15 Οκτωβρίου του 1980,  στην εκτός έδρας νίκη με 1-0 επί της Δανίας για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1982. Οι εκπληκτικές του αποκρούσεις, με κορυφαία μια αστραπιαία αντίδρασή του σε σουτ βολέ του περίφημου Άλαν Σίμονσεν από πολύ κοντά, συνέβαλαν στη νίκη της ομάδας του και ανάγκασαν τους Δανούς δημοσιογράφους να τον αποκαλέσουν «φάντομ», παρατσούκλι που του έμεινε έως το τέλος της καριέρας του.

Το ποτήρι ωστόσο ράγισε με την μεταγγραφή του στο αντίπαλο δέος, τον  Παναθηναϊκό το 1985, όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια. Ωστόσο ο ίδιος  σήμερα δηλώνει Ολυμπιακός και λέει πώς έφυγε γιατί τον υποτίμησαν στον Πειραιά. Το φανατικό κοινό πάντως των ερυθρολεύκων δεν τον συγχώρησε ποτέ.

Δημήτρης Ελευθερόπουλος 

Χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια και να υπάρξει μετάβαση από τα πέτρινα χρόνια στην επταετή αυτοκρατορία του Ολυμπιακού επί Κόκκαλη για να μνημονεύσουμε έναν τερματοφύλακα ως σημείο αναφοράς της ομάδας. Πρόκειται για τον γέννημα θρέμμα Πειραιώτη Δημήτρη Ελευθερόπουλο, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του στην τότε Α Εθνική στις 29 Σεπτεμβρίου 1996 στον εκτός έδρας αγώνα με τον Ηρακλη Θεσσαλονικής (0-1).

Ο Ελευθερόπουλος υπήρξε  μέλος της ομάδας του Ολυμπιακού που έφτασε ως τα προημιτελικά του Τσαμπιονς Λιγκ το 1999 και είχε συνεχή παρουσία στα ερυθρόλευκα γκολπόστ για μία επταετία.Τα εντυπωσιακά του ρεφλέξ ήταν σήμα κατατεθέν του και τον έκαναν να ξεχωρίσουν. Στις 23/10/2001 η απόκρουσή του σε εκτέλεση πέναλτι του Φαν Νιστελρόι σε αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ, έμεινε στην ιστορία, αφού ήταν το μοναδικό  αποτυχημένο πέναλτι που είχε εκείνη τη χρονιά ο Ολλανδός διεθνής παίκτης. Ο Ελευθερόπουλος είχε χτυπητή αδυναμία στις εξόδους που κόστισε σε αρκετά παιχνίδια για τον Ολυμπιακό, εντούτοις έχει μείνει άξεχαστος στην μνήμη του μέσου ερυθρόλευκου φιλάθλου.

Πραγματοποίησε 152 συμμετοχές με τα ερυθρόλευκα και το 2004 αποχώρησε για λιμάνια ξένα, Ιταλικά, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία , όποτε γύρισε στην Ελλάδα, για να παίξει διαδοχικά σε ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, Ηρακλή, Πανιώνιο και να τερματίσει στους κυανέρυθρους την καριέρα του. Τότε, το 2012 ήταν που είχε βγεί η βρώμα οτι θα επέστρεφε στον Ολυμπιακό που έψαχνε τερματοφύλακα μετά την παταγώδη αποτυχία με τον Κοστάντσο. Παρολ΄ αυτά και μεσούσης της σεζόν ο ”Ελε” άκουσε το καταπονημένο σώμα του και αποσύρθηκε. Με τα χρώματα του Ολυμπιακού κατέκτησε 7 πρωταθλήματα (1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003) και 1 κύπελλο Ελλάδος (1999).

Αντώνης Νικοπολίδης 

Επόμενος της λίστας είναι ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο κατά πολλούς καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας. Άντιθετα από τον Σαργκάνη άφησε τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό ως ελεύθερος το καλοκαίρι της εθνικής υπερηφάνιας του 2004 και μεγαλούργησε με τα ερυθρόλευκα, ως ο πιο πολυνίκης τερματοφύλακας στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Με το Νο 71 στη φανέλα του, αριθμός που αντιπροσωπεύει το έτος γέννησής του, βοήθησε τον Ολυμπιακό να κατακτήσει δύο συνεχόμενα νταμπλ και ο ίδιος έγινε ο πρώτος (και μέχρι στιγμής μοναδικός) Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει τρία συνεχόμενα νταμπλ.Τις τρεις επόμενες περιόδους παρέμεινε βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού και κατέκτησε ισάριθμα συνεχόμενα πρωταθλήματα (2007–2009) και δύο ακόμα νταμπλ (2008-09), φτάνοντας συνολικά τα 7 νταμπλ (3 με τον Παναθηναϊκό και 4 με τον Ολυμπιακό), αριθμό που αποτελεί ρεκόρ για τον Νικοπολίδη. Συνολικά με τον δαφνοστεφανωμένο στο στήθος κατέκτησε 6 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα Ελλάδος.

Ο Νικοπολίδης αποτέλεσε τερματοφύλακα με άριστη αντίληψη του χώρου, πόδι διαβήτη, πολύ καλό διάβασμα των φάσεων, ήταν πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια, ενώ συχνά πραγματοποιούσε μεγάλες εξόδους σαν Λίμπερό γεμάτος αυτοπεποίθηση, που καμιά φορά αναστάτωναν την ερυθρόλευκη οπισθοφυλακή. Εντούτοις υπήρξε πολύ σταθερός στην απόδοση του, αποτέλεσε εκ των αρχηγών της ομάδας για 4 χρόνια (βασικός αρχηγός τον 1) και είναι ακόμη και σήμερα ο πιο συμπαθής απ’ όλους μαζί με τον Κελεσίδη στην εξέδρα, πράγμα που κατάφερε με πολύ κόπο και προσωπική δουλειά παρά το γεγονός ότι στην αρχή αντιμετωπίστηκε με διστακτικότητα μιάς και ερχόταν από τον αιώνιο αντίπαλο.

Επιμέλεια: Γιάννης Λιβανός