Παγκόσμιο Κύπελλο 2022: Η επανάσταση στη θέση του τερματοφύλακα

Νομίζω πως όλοι θα πρέπει να συμφωνήσουμε προκαταβολικά, πως το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν μπορεί να μποϋκοταριστεί. Ασφαλώς, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Με τι αισθάνεται και με τι νιώθει καλά. Πως μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος το βράδυ. Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι αν όχι το κορυφαίο, ένα από τα τοπ3 κορυφαία αθλητικά γεγονότα και σίγουρα το απόλυτο ποδοσφαιρικό συμβάν του πλανήτη. Για τους φαν κοινώς είναι «άχαστο». Από εκεί και έπειτα, αναγνωρίζεται πως η ευθύνη, ως προς τον «σκιώδη τροπο» με τον οποίο το Κατάρ ανέλαβε τη διοργάνωση του θεσμού, βαραίνει αποκλειστικά τη FIFA του Ζεπ Μπλάτερ. Κάπου εκεί ολοκληρώνεται και η συζήτηση.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, χωρίς καν να έχει ολοκληρωθεί η φάση των 8, έχει ήδη γράψει ιστορία. Πρώτον, είναι το Μουντιάλ με τα περισσότερα καταγεγραμένα έσοδα έως τώρα, με περίπου 7.5 δις δολλάρια καθαρά έσοδα, δηλαδή, 1 ολόκληρο δις παραπάνω από τα έσοδα που συγκέντρωσε η διοργάνωση της Ρωσίας τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Ακόμη, στο Κατάρ καταρρίφθηκε το ρεκόρ του αριθμού νικών για τις αφρικανικές ομάδες (σε μία διοργάνωση), οι οποίες έπειτα και από τον χθεσινό θρίαμβο του Μαρόκο κόντρα στην Ισπανία απαριθμεί πλέον τις οκτώ (στη τρέχουσα διοργάνωση). Επιπροσθέτως, οι ομάδες της «Άπω Ανατολής» καθιερώνονται σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο, αναφερόμαστε στις λεγόμενες «πειθαρχημένες ποδοσφαιρικές δυνάμεις», όπως είναι η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία, ενώ μία τελευταία παράμετρος η οποία είναι αξιομνημόνευτη και είναι η ζητούμενη για το άρθρο είναι οι εξαιρετικές επιδόσεις των τερματοφυλάκων.

Οι κίπερ των Εθνικών ομάδων έχουν «αρπάξει την πένα» και γράφουν την ιστορία του ποδοσφαίρου στο Κατάρ. Πρώτος ξεκίνησε να το κάνει ο Βόιτσεχ Στσέζνι με τη Πολωνία, την οποία πήρε κυριολεκτικά από το χέρι και την έβαλε με το «έτσι θέλω» στη φάση των 16. Μόνος του έκανε για λογαριασμό ενός έθνους την υπέρβαση. Μετά ήρθαν οι τρικολόρ του Εμπαπέ και στοπ. Λογικό. Ο Στσέζνι έβγαλε δύο πέναλτι. Αλ Νταουσάρι και Λίο Μέσι έπεσαν σε τείχος. Τείχος όμως ύψωσε και ο «εξαδάκτυλος» Οτσόα στο παιχνίδι κόντρα στη Πολωνία, όπου έβγαλε το πέναλτι του Λεβαντόφσκι. Ο εξαίσιος Τιμπό Κουρτουά κατέγραψε κι αυτός στο ενεργητικό του μία επέμβαση σε χτύπημα – πέναλτι του Ντέιβις, στερώντας τη χαρά από τον, επανεμφανιζόμενο σε Μουντιάλ, Καναδά.

Και εάν αυτά σας ακούγονται ήδη σπουδαία, ας προχωρήσουμε στη φάση των 16, όπου ο Κροάτης κίπερ, Ντόμινικ Λιβάκοβιτς με τις τρεις αποκρούσεις του στη διαδικασία των πέναλτι έκρινε την πρόκριση κόντρα στην Ιαπωνία. Από τη δική του πλευρά, ο Μαροκινός Μπόνο έφτασε αρκετά κοντά στο να τον μιμηθεί την επομένη κιόλας, στην ίδια διαδικασία κόντρα στους Ισπανούς. Ο Γιασίν Μπόνο όμως, έβγαλε μόνο δύο καταφέροντας ωστόσο κι αυτός να περάσει με την ομάδα του στη φάση των 8. Σίγουρα, οι κρίσιμες επεμβάσεις χαρακτηρίζουν έναν μεγάλο τερματοφύλακα, όπως και η συχνότητα επεμβάσεων σε σπουδαία αλλά και ασήμαντα παιχνίδια. Αυτή τη φορά το πράγμα πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Όλες οι ομάδες της οκτάδας, έχουν στις συνθέσεις τους τερματοφύλακες που έχουν καταθέσει διαπιστευτήρια. Λίγο πίσω από τη κλίμακα του τοπ κλας, ίσως παραμένουν αφενός, ο Ντιόγο Κόστα της Πορτογαλίας, με προσόντα όμως που αφήνουν υποσχέσεις για μία εξαιρετική καριέρα, αφετέρου, ο Άντρις Νόπερτ των «Οράνιε» ο οποίος δεν διαθέτει μεγάλη εμπειρία και προοπτικές για θεαματική ανέλιξη. Από αυτή την άποψη, ειδικά για τους «Οράνιε» το έλλειμμα αναστήματος κάτω από τα γκολπόστ αναμένεται να μετρήσει πολύ περισσότερο και ενδεχομένως να ερμηνευθεί ως μειονέκτημα ενόψει του παιχνιδιού κόντρα στην Αργεντινή για τη φάση των 8.

Γίνεται σαφές πως ομάδες που έχουν την ευλογία να διαθέτουν στις τάξεις τους κίπερ όπως, οι τοπ κλας Άλισον (τοπ τοπ κλας), Γιορίς, Πίκφορντ και Μαρτίνες πλεονεκτούν γιατί μπορούν να υπολογίζουν σε έναν ακόμη γκέιμ τσέιντζερ. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο επιβάλλει τη στρατολόγηση τερματοφυλάκων που να γνωρίζουν ποδόσφαιρο, δηλαδή να είναι αρτίστες με τη μπάλα στα πόδια, καθώς αυτή η παράμετρος χρησιμεύει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού από τη πίσω ζώνη. Η αξιοποίηση ενός καλού χειριστή με τη μπάλα στα πόδια, προσφέρει στην ομάδα μία ακόμη εναλλακτική για να αποσυμφορηθεί η πίεση, την οποία υπό άλλες συνθήκες θα δέχονταν αποκλειστικά και μόνο οι μπακ της ομάδας. Πρακτικά, ελευθερώνει παίκτη. Στη περίπτωση δε, που είναι πραγματικά καλός με τη μπάλα στα πόδια, μπορεί να ψάξει και τη μακρινή πάσα η οποία για πολλούς προπονητές είναι απαγορευμένη. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όμως είναι πολλές φορές ζητούμενη. Πόσες αλήθεια ασίστ έκανε πέρυσι ο Άλισον για λογαριασμό της Λίβερπουλ με αυτό το τρόπο;

Το ποδόσφαιρο αλλάζει και ζητά το κάτι παραπάνω από όλες τις θέσεις του γηπέδου. Η καίρια θέση του κίπερ δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από τον κανόνα και αυτό επιβεβαιώνεται θορυβωδώς στα γήπεδα του Κατάρ. Αρκεί να δει κανείς πως εκτινάσσονται οι πραγματικά καλοί κίπερ από τη γραμμή της εστίας τους τη στιγμή που εκτελείται το πέναλτι. Δεν παρανομούν, απλώς αντιδρούν σωστά. Η διαδικασία αυτή θέλει διάβασμα και συνεχή εκπαίδευση. Απαιτεί δια βίου μάθηση. Μπορεί η θέση να μην συγκεντρώνει επάνω της την αίγλη και τα φώτα και πιθανώς ποτέ να μην το κάνει γιατί ο τερματοφύλακας δεν σκοράρει. Είναι υπεύθυνος όμως για το αμέσως σημαντικότερο πράγμα στο άθλημα. Τη διαφύλαξη του απαραβίαστου της εστίας της ομάδας του. Οι κίπερ της νέας εποχής θα μπορούν να κάνουν καλά και πολλά άλλα πράγματα. Να γίνουν στήριγμα στην ανάπτυξη της ομάδας τους, είτε να αποκτήσουν σαφή δημιουργικό ρόλο. Μπορούν να επωμιστούν μερίδιο στις ασίστ, ακόμη και να μοιραστούν, από κοινού, με τους προπονητές τους την ευθύνη της καθοδήγησης της ομάδας εντός γηπέδου. Ο τερματοφύλακας δεν ήταν ποτέ αυτός που απλά παρακολουθεί τον αγώνα, δίχως να «ιδρώνει τη φανέλα». Υπηρετεί μία θέση που απαιτεί ηγετικά προσόντα και βαθιά γνώση του αθλήματος. Δεν αρκεί πλέον μόνο το ταλέντο.

Επιμέλεια: Δημήτρης Τσάκνης