MIΛΑΝ: Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η Μίλαν είναι μία από τις μεγάλες δυνάμεις του ποδοσφαίρου, με εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Αποκαλείται και ροσονέρι από το μαυροκόκκινο της εμφάνισής της.

Ιδρύθηκε στο Μιλάνο στις 16 Δεκεμβρίου 1899 από δύο Άγγλους, τον Άλφρεντ Έντουαρντς και τον Χέρμπερτ Κίλπιν. Προς τιμή τους, η ομάδα, παρότι ιταλική, διατηρεί το αγγλικό της όνομα Μίλαν και όχι Μιλάνο. Εννιά χρόνια αργότερα, το 1908, μία ομάδα παραγόντων υπό τον ελληνοβενετσιάνο Ιωάννη Παραμυθιώτη, αποχώρησε για να ιδρύσει την Ιντερνατσιονάλε, γνωστότερη σήμερα ως Ίντερ. Έκτοτε, το ποδοσφαιρικό Μιλάνο ζει και αναπνέει για τις κόντρες των δύο αιωνίων αντιπάλων της πόλης.

Ιστορικά, η Μίλαν υποστηρίζεται από τα εργατικά στρώματα της πόλης και τα συνδικάτα, ενώ η Ίντερ από τους εύπορους Μιλανέζους. Τα πράγματα αντιστράφηκαν την δεκαετία του ‘80 με τον έλεγχο της ομάδας από τον συντηρητικό βαρόνο των ΜΜΕ και πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της Ίντερ από το κεντροαριστερό πετρελαιοβιομήχανο Μάσιμο Μοράτι.

Την τρέχουσα δεκαετία η Μίλαν βρίσκεται σε αγωνιστική κρίση και έχει να κερδίσει κάποιο τίτλο από το 2011. Η ομάδα άλλαξε χέρια και το 2017 και από τον Μπερλουσκόνι πέρασε σ’ έναν Κινέζο επενδυτή και στην συνέχεια σε μια αμερικανική εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων κινδύνου (hedge fund).

Από τις τάξεις της Μίλαν έχουν περάσει σπουδαία ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, όπως οι Μεάτσα, Ριβέρα, Σνέλινγκερ, Αλταφίνι, Λίντχολμ, Τραπατόνι, Γκριβς, Τζόρνταν, Πράτι, Μπενέτι, Μπαρέζι, Ντοναντόνι, Βαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ντεσαγί, Ράικαρντ, Ριβάλντο, Μπάτζιο, Λάουντρουπ, Ρόσι, Βιέρι, Σεβτσένκο και οι σύγχρονοι Ντίντα, Καφού, Κοστακούρτα, Ιντζάγκι, Σερζίνιο, Πίρλο, Νέστα και Κακά. Σημαία της ομάδας αποτελούν οι Μαλντίνι, ο πατέρας Τσέζαρε και ο υιός Πάολο.

Η Μίλαν είναι η πιο σπουδαία ευρωπαϊκή ομάδα μετά τη Ρεάλ Μαδρίτης, από πλευράς τίτλων.

Έχει κατακτήσει:

7 Κύπελλα πρωταθλητριών Ευρώπης: 1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007.
2 Κύπελλα Κυπελλούχων: 1968, 1973.
4 Διηπειρωτικά Κύπελλα: 1969, 1989, 1990, 2007.
18 πρωταθλήματα Ιταλίας: 1901, 1906, 1907, 1951, 1955, 1957, 1959, 1962, 1968, 1979, 1988, 1992, 1993, 1994, 1996, 1999, 2004, 2011.
5 Κύπελλα Ιταλίας: 1967, 1972, 1973, 1977, 2003.

Όσον αφορά τις ομάδες με τους περισσότερους αναγνωρισμένους διεθνείς τίτλους, η Μίλαν είναι τέταρτη μαζί με την Μπόκα Τζούνιορς(έχουν από 18). Πρώτη με 26 είναι η Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ στη δεύτερη θέση με 23 η αιγυπτιακή Αλ Αχλί τρίτη η ισπανική Μπαρτσελόνα με 20 τίτλους.

Η αυθεντική φανέλα της Μίλαν, ήταν ανέκαθεν κόκκινη και μαύρη. Σύμφωνα με τον εκ των ιδρυτών της Κίλπιν, ο συγκεκριμένος συνδυασμός επιλέχθηκε για να υποδηλώσει την πρόθεση δημιουργίας φόβου στον αντίπαλο. Στην παραπάνω σημειολογία οφείλονται τα παρωνύμια “Ροσονέρι” (Κοκκινόμαυροι) και ‘’Διάβολος’’ (προφανής η χρωματική αντιστοιχία). Για τους εκτός έδρας αγώνες έχει επιλεγεί το άσπρο. Η “δεύτερη” εμφάνιση θεωρείται τυχερή από πολλούς οπαδούς της ομάδας, καθώς μ’ αυτήν σε οκτώ τελικούς έχουν κατακτηθεί έξι κύπελλα πρωταθλητριών και χαθεί μόλις δύο. Απ’ την άλλη, σε τρεις τελικούς που χρησιμοποιήθηκαν οι εντός έδρας εμφανίσεις, υπήρξε μόλις μία επιτυχία.

Από τις 16 Φλεβάρη του 2006, η επίσημη μασκότ της Μίλαν είναι ο “Milanello”, σχεδιασμένος από τη Warner Bros.Πρόκειται για έναν κοκκινόμαυρο διάβολο με μια μπάλα ποδοσφαίρου, το όνομα του οποίου παραπέμπει άμεσα στο ομώνυμο αθλητικό κέντρο του συλλόγου.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η Μίλαν έχει ένδοξη ιστορία και αυτό είναι εμφανές αλλά δεν μπορούμε να παραλείψουμε μια μαύρη σελίδα που έχει. Αυτήν του τελικού απέναντι στη Λίβερπουλ το 2005 στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για τον πιο συναρπαστικό τελικό Champions League μιας και όποια βεβαιότητα υπήρχε κατά τη διάρκεια του αγώνα καταρρίφθηκε στην πορεία.Η Λίβερπουλ ταξίδευε σε εκείνο τον τελικό χωρίς να έχει κερδίσει πρωτάθλημα για 15 ολόκληρα χρόνια,έχοντας τερματίσει 5οι στην Πρέμιερ πίσω από την Έβερτον και έχοντας πλήρη απειρία από τελικούς Champions League.8 παίχτες από την αρχική ενδεκάδα της Μίλαν είχαν αγωνιστεί σε τελικό,κανείς της Λίβερπουλ. Γίνεται αντιληπτό ότι υπήρχε ξεκάθαρο φαβορί. Κι αυτό αποτυπώθηκε στο πρώτο ημίχρονο:η Μίλαν προηγούνταν με 3-0 στα πρώτα 45 λεπτά του ματς. Ο κεντρικός της αμυντικός Πάολο Μαλντίνι σκόραρε το πιο γρήγορο γκολ σε τελικό Champions League βάζοντας γκολ στο 50ο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης. Τα δύο γκολ του Κρέσπο έμοιαζαν με χαριστική βολή για τη Λίβερπουλ.

Στο 54ο λεπτό του αγώνα με το σκορ στο 3-0 το μοντέλο πιθανότητας νίκης της Opta έδειχνε ότι η Μίλαν κατά τα 99,45% θα πάρει το τρόπαιο. Κι εκεί αρχίζει το έπος. Η κεφαλιά του Στίβεν Τζέραρντ,η πρώτη του με τη φανέλα της Λίβερπουλ. Δύο γκολ έβαλε στη διοργάνωση ο αρχηγός των Reds,ένα το γκολ πρόκρισης με τον Ολυμπιακό και ένα αυτό στη μεγάλη ανατροπή με τους ροσονέρι. Μετά ήταν η ώρα του Σμίτσερ,του Τσέχου χαφ που σκόραρε για πρώτη φορά εκείνη τη σεζόν. Ήταν το πρώτο του γκολ στη διοργάνωση μετά το 2002 απέναντι στη Βασιλεία,όταν οι Reds κατά σύμπτωση έχαναν στο ημίχρονο 0-3 και το έκαναν 3-3. Στο τέλος χτύπησε ο Τσάβι Αλόνσο κι έτσι οδηγήθηκε ο τελικός στην παράταση, εκεί όπου ο Ντούντεκ γλίτωσε τους Άγγλους και πιάνοντας το πέναλτι του Σεφτσένκο στέρησε από τη Μίλαν το δεύτερο ευρωπαϊκό στις 3 τελευταίες σεζόν.

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ