Αυτοκαταστροφή αθλητών από τα ναρκωτικά

Εθισμός και σπορ είναι δύο έννοιες μη ταυτόσημες. Ωστόσο πολλοί αθλητές παραβίασαν το αθλητικό ιδεώδες καταφεύγοντας στα ναρκωτικά και άλλες εξαρτησιογόνες ουσίες, για να διαχειριστούν τα προβλήματα που δημιουργεί ο αθλητισμός και όχι μόνο.

Οι παράγοντες που ωθούν πολλούς αθλητές στη χρήση εθιστικών ναρκωτικών ουσιών ποικίλουν. Η διαχείριση της ξαφνικής δημοσιότητας που αποκτούν ως πρόσωπα που έχουν θαυμαστές είναι ένας από τους λόγους λήψης ναρκωτικών ουσιών. Κάποιες ουσίες , όπως η κάνναβη χαλαρώνει τον αθλητή , του αποβάλλει προσωρινά το άγχος και το στρες που νιώθει είτε λόγω της οριακής καταπόνησης του σώματος από τις προπονήσεις, είτε λόγω κακής απόδοσης.

Η αρχή του κακού

Ο πρώτος ιστορικά καταγεγραμμένος αθλητής που έπαιρνε ναρκωτικές ουσίες ήταν ο Βρετανός ποδηλάτης Τομ Σίμπσον, ο οποίος μάλιστα έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του 13^ου εταπ του γύρου Γαλλίας το λίγο μακρινό πια 1967. Τότε και καθώς ο 29 χρόνος Βρετανός βρισκόταν στην ανάβαση του Mont Ventoux, ένα χιλιόμετρο πριν φτάσει στην κορυφή, χάνοντας τον έλεγχο του ποδηλάτου του, έπεσε στο έδαφος. Το επιτελείο του αθλητή έσπευσε να τον σηκώσει. Ωστόσο 460 μέτρα μετά κατέρρευσε για δεύτερη φορά και απεβίωσε έχοντας καταναλώσει την ουσία αμφεταμίνη, ενώ είχε πιει και κονιάκ, κάτι που ανιχνεύθηκε από την ιατροδικαστική εξέταση. Η χρήση της ουσίας αυτής σε συνδυασμό με το αλκόολ και την εξάντληση από τον αγώνα οδήγησαν σε ανακοπή της λειτουργίας της καρδιάς του Σίμπσον. Η αμφεταμίνη είναι μία διεγερτική ουσία, υποκατάστατη της κοκαϊνης και έχει πολύ χαμηλότερη τιμή από τη λευκή σκόνη.

Η κοινωνία της δεκαετίας του 60’ και απ’ όσο φαίνεται και ο ίδιος ο Τομ Σίμπσον πίστευαν πως υπάρχουν ουσίες ικανές να βοηθήσουν τον αθλητή να ξεπεράσει τα όρια του και να φτάσει σε μεγάλες επιτυχίες. Ωστόσο, η γνώση περί των επιπτώσεων λήψης τέτοιων εθιστικών σκευασμάτων και περί αντίδρασης του ανθρώπινου οργανισμού, ήταν ελάχιστη εώς μηδαμινή το 1960. Ο κάτοχος 8 σπουδαίων τίτλων σε αγώνες ποδηλατοδρομίας, στον βωμό των επιτυχιών, θυσίασε την ίδια του τη ζωή με τις αμφεταμίνες που λάμβανε.

                                                 Ο Χάρι Χολ από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας του Σίμπσον προσπαθεί να τον επαναφέρει εφαρμόζοντας την τεχνητή αναπνοή, αλλά μάταια.

Μάικ Τάισον, μια κατηγορία μόνος του

Aν υπάρχει άλλος αθλητής πέραν του Μαραντόνα, που το όνομα του είναι τόσο άμεσα συνυφασμένο με τη χρήση ναρκωτικών, αυτός δεν είναι άλλος από τον πρώην πλέον πυγμάχο Μάικ Τάισον. Ο 55 χρονος πια παλαίμαχος μποξέρ, μέσα από την αυτοβιογραφία του, αποκάλυψε πως έκανε χρήση ναρκωτικών ουσιών πριν από τους αγώνες, οι οποίες δεν ανιχνεύονταν στα ούρα του, γιατί πολύ απλά δεν χρησιμοποιούσε τα δικά του στα σχετικά τέστ ανίχνευσης απαγορευμένων ουσιών.

Αυτό που έσπρωξε τον Μάικ στις απαγορευμένες ουσίες, αλλά και σε άλλες αντικοινωνικές και ποινικά κολάσιμες πράξεις ήταν ο πρόωρος χαμός της μητέρας του και τα τεράστια οικονομικά προβλήματα εντός της οικογένειας του, που βίωνε καθημερινά σαν παιδί.  Ο ίδιος είχε δηλώσει το 2013  << Έλεγα ψέματα σε όλους ότι είμαι νηφάλιος, αλλά δεν είμαι. Βέβαια δεν έχω πιει ούτε έχω πάρει ναρκωτικά τις τελευταίες έξι ημέρες και για εμένα αυτό είναι ένα θαύμα >>.

Tο εντυπωσιακό με τον πάλαι ποτέ παγκόσμιο πρωταθλητή πυγμαχίας είναι ότι εξακολουθεί να παίρνει εξαρτησιογόνες ουσίες, όχι βέβαια κοκαϊνη ή μαριχουάνα, όπως στο παρελθόν, αλλά μία ψυχεδελική όπως την αποκαλεί ο ίδιος. Ο λόγος για τη χημική ουσία 5-ΜeO-DMT, που περιέχεται στο δηλητήριο των φρύνων, (συγκεκρι-μένης κατηγορίας βατράχων), του Κολοράντο. Ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στον κόσμο, όπως είναι το παρατσούκλι του δήλωσε μόλις τον περασμενό Νοέμβριο σχετικά με το εν λόγω δηλητήριο: << Έπαιρνα βαριά ναρκωτικά όπως η κοκαΐνη, οπότε γιατί όχι; Είναι μια άλλη διάσταση. Πριν κάνω το δηλητήριο φρύνου, ήμουν ναυάγιο. Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετώπισα ήταν ο εαυτός μου. Είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τα άτομα με μεγάλο εγώ συχνά έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Χρησιμοποιούμε τον εγωισμό μας για να το επιδοτήσουμε. Ο φρύνος απογυμνώνει το εγώ. Στα ταξίδια μου έχω δει ότι ο θάνατος είναι όμορφος. Ο φρύνος με έχει διδάξει ότι δεν πρόκειται να είμαι εδώ για πάντα. Υπάρχει ημερομηνία λήξης, πρόσθεσε και συνέχισε «δεν είναι ένα ναρκωτικό που ταιριάζει σε όλους, ούτε θεραπεύει όλα τα ψυχολογικά προβλήματα. Μπορεί να προσφέρει τρομακτική εμπειρία, να χάσεις τον εαυτό σου, κάτι που πολλοί βιώνουν >>.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις αθλητών που κύλησαν στον άδυτο κόσμο των ναρκωτικών και κατέστρεψαν την καριέρα τους, ενώ πολλοί εξ αυτών έθεσαν σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τους τη ζωή. Η χρήση ναρκωτικών παρολ’ αυτά φαίνεται πως είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον αθλητισμό. Απαιτείται λοιπόν δραστική αντιμετώπιση του ζητήματος τόσο από την πλευρά του κάθε κράτους όσο και από την παγκόσμια κοινότητα του αθλητισμού.

Επιμέλεια: Γιάννης Λιβανός