Το αιώνιο καταφύγιο της Τότεναμ

Ήταν από αυτές τις ωραίες μέρες, που ξύπναγες και είχες στο μυαλό σου μόνο ένα πράγμα. Το γήπεδο.
Από τις γειτονιές του Ισλίνγκτον, του Χάκνει, τον δρόμο των Σέβεν Σίστερς έως και τα πιο βόρεια της πόλης. Πήγαινες για να δεις τους Σπερς να δίνουν ακόμα μια μάχη μπροστά στο πολύ πιστό και παθιασμένο κοινό τους. Στις 14 Μαΐου 2017 όμως, η Τότεναμ μπήκε για τελευταία φορά στο σπίτι της, καθώς η διοίκηση είχε αποφασίσει να αλλάξει το στάδιο της ομάδας, καθώς η Τότεναμ σιγά σιγά γιγαντωνόταν και ήθελε ένα πιο σύγχρονο γήπεδο, εγκαταλείποντας το ιστορικό Γουάιτ Χαρτ Λέιν, κατεδαφίζοντας όλες τις παλιές αναμνήσεις των οπαδών της με σκοπό να χτιστούν νέες ακόμα πιο εντυπωσιακές..

Το Γουάιτ Χαρτ Λέιν αποτέλεσε την “φωλιά ” των σπιρουνιών για πάνω από έναν αιώνα. Το 1899 το γήπεδο άνοιξε τις πόρτες, καθώς η Τότεναμ έψαχνε έδρα αφού μέχρι τότε έπαιζε σε δημόσιο χώρο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κόψει εισιτήρια, άρα να μην έχει ουσιαστικά έσοδα. Το γήπεδο ξεκίνησε με 5.000 θέσεις ενώ έφτασε μέχρι και 75.000 την δεκαετία του 70, καθώς χρησιμοποιούνταν τότε και από την ομάδα Μπέισμπολ του Λονδίνου, τους Λόντον Μόραχς, η οποία ομάδα διαλύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 90′. Τελικά 36.000 θέσεις έμειναν στα τελευταία χρόνια του σταδίου.

Σε αυτό το γήπεδο χαράχτηκε η ιστορία της Τότεναμ, με εμφατικές νίκες, μεγάλες προκρίσεις, (όπως εκείνη κόντρα στην Γκορνίκ επικρατώντας με 8-1,  γυρίζοντας από το 4-2 του πρώτου αγώνα ) και κυρίως σε αυτό η Τότεναμ πανηγύρισε τα δύο μοναδικά της πρωταθλήματα, το 1951 και το 1961.

Επίσης το 1960 η Τότεναμ πανηγύρισε στο γήπεδο της,  την μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας της, κόντρα στην Κρού με 13-2. Ενώ επιπλέον, ιστορική παραμένει έως και σήμερα η προσέλευση των 75.038 θεατών στον αγώνα με την Σάντερλαντ το 1938. Ο Στέβι Πέριμαν έχει πατήσει της πιο πολλές φορές το χορτάρι του σταδίου, με 436 παιχνίδια σε αυτό ενώ ο Τζίμυ Γκρίβς μάτωσε περισσότερες φορές τα δίχτυα του σταδίου, με 176 γκολ.

Το 2001, άρχισαν τα σχέδια για μετεγκατάσταση της ομάδας, αφού είχε προταθεί να πάει στο Πικετς Λοκ, ένα στάδιο που θα φιλοξενούσε το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου. Τελικά η αγγλική κυβέρνηση δεν προχώρησε στο χτίσιμο του νέου σταδίου αφού έκρινε πως το έργο ήταν αρκετά ακριβό. Η ομάδα του Λονδίνου έψαξε αρκετές φορές την δημιουργία ενός νέου σταδίου, την οποία κατάφερε να πετύχει τον Δεκέμβριο του 2015, αφού τα σχέδια τα ενέκρινε το αρμόδιο συμβούλιο. Το 2016 άρχισαν τα έργα για την οικοδόμηση του νέου σταδίου. Τον Απρίλιο του 2017 η Τότεναμ αντιμετωπίζει την Μάντσεστερ Γιουνάϊντέντ, σε ένα ματς που αποτέλεσε το τελευταίο στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Το σφύριγμα της λήξης του διαιτητή σήμανε και την λήξη μίας εποχής της Τότεναμ. Αρκετοί οπαδοί που είχαν έντονο συναισθηματικό δέσιμο με το γήπεδο, αποφάσισαν να πάρουν ένα τελευταίο ενθύμιο από αυτό, ξηλώνοντας μερικές εξέδρες ή κομμάτια από το χορτάρι,  ώστε να έχουν για πάντα μαζί τους, ένα κομμάτι από το Λέιν. Το γήπεδο κατεδαφίστηκε, αφού σχεδόν δίπλα σε αυτό βρίσκεται το νέο γήπεδο της Τότεναμ.

Το γήπεδο στο οποίο μεταφέρθηκε η Τότεναμ, είναι ένα τεχνολογικό θαύμα και πολύ πιο σύγχρονο από το παλιό της. Έχει 62.062 θέσεις ενώ χαρακτηρίστηκε και ως καλύτερο γήπεδο του κόσμου από τον σχεδιαστή του, με το νεο σπίτι της Τότεναμ να μπορεί να φιλοξενεί άνετα και αλλά events, όπως συναυλίες.

Εν ολίγοις το Γουάιτ Χαρτ Λέιν  υπήρξε  το καταφύγιο των σπιρουνιών που μέσα σε αυτό, δημιουργήθηκε η ιστορία της Τότεναμ και οι οπαδοί της χάραξαν αιώνιες μνήμες πάνω του. Η αίγλη του νέου σταδίου δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ρομαντισμό και την ζεστασιά του παλιού, με το Γουάιτ Χαρτ Λέιν να είναι κομμάτι της ιστορίας της ομάδας και το αιώνιο σπίτι της Τότεναμ, αφου άλλωστε όπως λενε, τα τσιμέντα μπορείς να τα κατεδαφίσεις αλλά δεν μπορείς να σβήσεις ότι έχεις ζήσει.