Μανόλο Πρεσιάδο: Ο προπονητής που «έφυγε» πριν την παρουσίασή του στην Βιγιαρεάλ.

«Όταν πεθάνεις, αφήνεις ένα θρύλο που έχει την μορφή των τελευταίων λέξεων». Με αυτά τα λόγια θέλησε η ισπανική έκδοση της huffingtonpost να εκφράσει το 2012 την εικόνα ή καλύτερα τον άνθρωπο εκείνο που συνέδεσε το όνομά του με την ομάδα της Σπορτίνγκ Χιχόν από την ομώνυμη πόλη. Στις 7 Ιουνίου κλείνει εννιά χρόνια από την στιγμή που έκλεισε τα ματιά του μια μέρα μετά την πρόσληψή του στον πάγκο της Βιγιαρεάλ ύστερα από καρδιακή προσβολή. Ο λόγος για τον Μανόλο Πρεσιάδο.

Επιμέλεια: Γεωργίου Βαγγέλης

H αγάπη για το ποδόσφαιρο παρουσιάζεται μέσα από την ζωή…

https://twitter.com/ElBalonazo/status/474819793988882432/photo/1

Με αυτή την  πρόταση θα μπορούσε να εκφραστεί σε μια πρόταση ο 64χρόνος εάν ζούσε Μανόλο Πρεσιάδο. Ένας τεχνικός που αγαπήθηκε από το κοινό για τον σεβασμό και την αγάπη που επέδειξε με όσους συνεργάστηκε αλλά και την προσήλωση του να δώσει κύρος σε ομάδες άσημες στο ισπανικό κοινό, όπως η Σπόρτινγκ Χιχόν.

Τα λόγια του ως πρόλογο στο βιβλίο του Νταβίντ Αρτίμε Κόρο με τίτλο: Τα κασκόλ (La bofanda) περιγράφουν γλαφυρά τα συναισθήματα του για τον σύλλογο από την Αστουρία.

 «Tα έξι χρόνια που πέρασα σε αυτό το κλάμπ, τα οποία θα μνημονεύω για πάντα ήταν τα καλύτερα στην ποδοσφαιρική μου καριέρα. Οι οπαδοί της Σπόρτινγκ Χιχόν είναι ιδιαίτεροι. Σε καλωσορίζουν με πάθος και σε κάνουν να νιώσεις τα χρώματα μέχρι να γίνεις ένας «μαρεόνα»   

Για αυτό τον λόγο ένιωσα μια ταυτότητα πρωταγωνιστή και με αυτή η σκέψη τριγυρίζει στο μυαλό μου. Γιατί αυτός (αναφέρεται στον συγγραφέα) είναι στην κερκίδα και εγώ στον πάγκο έχουμε φάει την ίδια σκόνη»

Για έναν άνθρωπο που στην ζωή του αντιμετώπισε τον θάνατο τριών προσώπων της γυναικά του (το 2002 από καρκίνο), του γιού του (2004 σε τροχαίο δυστύχημα) και του πατέρα το 2011 (ιατρικό πρόβλημα με την πίεση του) την ώρα που «πετούσε» για λογαριασμό της Σπόρτινγκ Χιχόν, το ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να αποτελεί παρά βάλσαμο.

Μέτρησα μέχρι το 10 και συνέχισα….

https://twitter.com/LevanteUD/status/667454833910116352/photo/1

Η προπονητική του καριέρα είναι άμεσα συνυφασμένη με την απώλεια μελών της φυσικής του οικογενείας του αλλά και την προσθήκη νέων από την ποδοσφαιρική.

Η αρχή έγινε πριν τα δυσάρεστα γεγονότα την σεζόν 1995-1996, όταν κατάφερε να ανεβάσει στην 4η κατηγορία Ισπανίας την Χιμνάστικα και την σεζόν 2000-2001 να την κρατήσει στην 3η κατηγορία.

Μέχρι εκείνο το διάστημα φαινόταν πως η προπονητική του καριέρα, θα είχε μόνο επιτυχίες ωστόσο έπρεπε να περιμένει δυο χρονιές για να σημειώσει άλλη μια με την εκπρόσωπο της Βαλένθια, την Λεβάντε καταφέρνοντας να την ανεβάσει στην πρώτη κατηγορία του Ισπανικού πρωταθλήματος ως πρωταθλήτρια (2003-2004).

Ο προπονητής από το Ελ Αστιγίερο της βόρειας Ισπανίας, προσπαθούσε να σταθεί στα προπονητικά του πόδια μα η προσωπική του ζωή τον έριχνε συνεχώς.

Ομολόγησε πως ήταν κοντά στην αυτοκτονία, όμως όπως δήλωσε στην El Mοndo το 2009 «Όταν υπάρχουν δύσκολες καταστάσεις στην ζωή πρέπει να μετράς μέχρι το τρία εγώ μέτρησα μέχρι το 10 και συνέχισα».

Μετρώντας ως το 10 κατάφερε να μείνει για 6 χρόνια στην ομάδα της καρδίας του, αυτή που τον στήριξε στα δύσκολα μη υπολογίζοντας το 2006 που ανέλαβε πως η ομάδα δεν θα ήταν ο πρωταγωνιστής της πρώτης κατηγορίας (κατάφερε να την προβιβάσει στην Α κατηγορία την σεζόν 2007-2008 μετά από 10 χρόνια συνεχόμενων αποτυχιών).

Αξίζει να αναφερθεί πως κατάφερε έχοντας το χαμηλότερο μπάτζετ να μείνει στην πρώτη κατηγορία και την διοίκηση να του ανανεώνει το συμβόλαιο.

Μια ανανέωση που επέφερε και μια μεγάλη για την ιστορία του συλλόγου νίκη απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης (σεζόν 2010-2011) με 0-1 μέσα στο Μπερναμπέου με τον Μουρίνιο, να τον συγχαίρει αυτοπροσώπως.

Έγινε η πρώτη ομάδα που έσπασε το σερί των 9 συνεχόμενων χρόνων του Μουρίνιο ως αήττητος σε παιχνίδι πρωταθλήματος εντός έδρας.

Μια μέρα τελευταία… στην Βιγιαρέαλ

Και ενώ η προπονητική του καριέρα άρχισε να παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης με την Χιχόν να τον εμπιστεύεται για πάνω από έναν χρόνο, τον περισσότερο που είχε καθίσει σε πάγκο ομάδας ήρθε η μεγάλη πρόταση για εκείνον στις 6 Ιουνίου του 2012.

Τα συναισθήματα χαράς υπερτερούσαν για τους ποδοσφαιρόφιλους του «κίτρινου υποβρύχιου» με την δοικήση να του δίνει την ευκαιρία να προπονήσει μια ομάδα μεγαλύτερου βεληνεκούς.

Ομώς ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν πως μία ήμερα πριν την παρουσίασή του θα βρισκόταν νεκρός στο ξενοδοχείο από ανακοπή καρδίας.

Σε κάποια μέσα αναφέρθηκε πως ήταν απόρροια του καπνίσματος καθώς κατανάλωνε 40 τσιγάρα την ημέρα προσπαθώντας να απολέσει την στεναχώρια του.

Οι άνθρωποι της οικογενείας, όταν φεύγουν δημιουργούν εικόνες ανεξίτηλα χαραγμένες στον άνθρωπο που τους βίωσε, όπως χαραγμένο θα μείνει για το άγαλμα που στήθηκε έξω από το «Ελ Μολινόν» για να θυμίζει πως στην ζωή του πάλεψε, και ο αγώνας του δεν ξεχαστεί ποτέ.

? Santiago Bernabéu
? Un líder: Manolo Preciado
? Un ídolo: @Delascuevas20

¡Inolvidable victoria del @RealSporting! ❤#TBT pic.twitter.com/nGULOTU3aw

— LaLiga (@LaLiga) April 26, 2018

Hace cuatro años hice este vídeo dedicado a Manolo Preciado, lo hice con el cariño que le tenía, con el cariño que le teníamos todos. Siempre serás eterno, Manolo. pic.twitter.com/3udpnZBNRy

— Fernando (@Sony1905_) June 6, 2020