Το δηλητήριο του αγνώστου μονοπατιού

Ο Όσκαρ Ουάιλντ τόνιζε πως «η εμπειρία είναι ο πιο δύσκολος τύπος δασκάλου. Πρώτα σου βάζει το τεστ και μετά μαθαίνεις το μάθημα». Αυτός ο δρόμος είναι από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα, ο μοναδικός ο τρόπος ώστε ένας άνθρωπος να μάθει να αντιμετωπίζει ψύχραιμα τις δυσκολίες και τα εμπόδια που του παρουσιάζονται, να μάθει από το παρελθόν και να χτίσει την επιτυχία του.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς κλήθηκε να παίξει τους πρώτους του δύο τελικούς μάστερ απέναντι στον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς, ηττήθηκε με άσχημο τρόπο, αλλά η «πρόσκρουση» στο έδαφος μετά από αυτό ομαλοποίησε την μετάβαση μέχρι τον τελικό του Μοντε Κάρλο. Έχοντας κερδίσει το Nitto ATP Finals, έχοντας πάρει σπουδαίες νίκες ακόμα και με ανατροπή από 2-0 απέναντι σε μέλος των big3, έφτασε στον τελικό που οι πιθανότητες ήταν μοιρασμένες κόντρα στον Ρούμπλεφ να είναι αυτός που θα δίνει την κατεύθυνση. Ο Ρώσος τράκαρε στη δική του απειρία και παρόλο που απέκλεισε τον Ράφα Ναδάλ στον δικό του μονοπάτι, έχασε στο φινάλε με κάτω τα χέρια.

Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια

Η συζήτηση γύρω από τον Αντρέι Ρούμπλεφ κινήθηκε σε συγκεκριμένα θέματα στην εκπληκτική εβδομάδα που πραγματοποίησε στο Μονακό. Όσο να πεις, το να αποκλείεις τον Ναδάλ, έστω και 35 Μαΐων σε λίγο καιρό, όταν έχει κατακτήσει 11 φορές ένα τουρνουά δεν είναι μικρό κατόρθωμα. Ο Ρώσος το πέτυχε αναγκάζοντας τον Ισπανό να παίζει 7/10 χτυπήματα των ράλι με το μπάκχαντ του. Η αστάθειά του για την εποχή και το φτωχό την ημέρα εκείνη σερβίς του τον έκανε έρμαιο των ορέξεων του Ρούμπλεφ.

Ο Τσιτσιπάς ήξερε πως το one handed μπάκχαντ του θα πληγωθεί ανεπανόρθωτα αν ακολουθήσει το δικό του παιχνίδι το ίδιο τέμπο με αυτό του Ισπανού. Ο Ρούμπλεφ θα σημάδευε και το μπάκχαντ του Έλληνα τενίστα, με στόχο χαλάσει και το δικό του μυαλό. Όπως έγραφε και η Κατερίνα Γώγου «ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια, στο μυαλό είναι ο στόχος», όμως το μυαλό του Τσιτσιπά ήταν καθαρό και αυτός διαβασμένος.

Η λύση στον παραπάνω γρίφο βρισκόταν στα…πόδια του Τσιτσιπά. Το νο5 της παγκόσμιας κατάταξης είναι σαφώς πιο φρέσκος από τον Ραφαέλ Ναδάλ. Δεν επέλεξε να εγκλωβιστεί στη γωνία του ρεβέρ του, αλλά με το ταχύτατό του footwork έστρεφε το κορμί του ώστε να εκτελέσει με inside in/out φόρχαντ. Κάτι που του έδινε συνεχώς το δικαίωμα να επιτίθεται εκείνος πρώτος στα ράλι, θέτοντας τον Ρούμπλεφ συνεχώς σε αμυντικές θέσεις βαθιά, πίσω από τη βασική του γραμμή.

Η comfort zone και η ανυπαρξία plan B

Εκτός από την πορεία του Ρούμπλεφ στο τουρνουά, ο Τσιτσιπάς είχε στη φαρέτρα του και ένα όπλο από το τελευταίο τους ραντεβού σε γκραντ σλαμ, στο χώμα του Ρολαντ Γκαρός. Εκεί είχε αναγκάσει τον Ρούμπλεφ να έρθει αρκετές φορές στο φιλέ (6/17 πόντους είχε) και να βγει τελείως εκτός της comfort zone του. Αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού είναι που χρήζει βελτίωσης για τον Ρώσο, αλλά είναι δικό του θέμα προς επίλυση.

Από την στιγμή που ο Τσιτσιπάς κατάφερνε να πάρει την κυριαρχία του ράλι και να ανεβάσει, όταν κρίνει πως είναι απαραίτητο, τον Ρούμπλεφ στο φιλέ, ο Ρώσος ήταν αυτός που θα έπρεπε να σκεφτεί κάτι για να αλλάξει τον ρυθμό. Τα ντροπ σοτ του Τσιτσιπά του αφαίρεσαν κάθε επαφή με την baseline και κατά συνέπεια κάθε τρόπο για να ξαναβάλει το παιχνίδι του σε τάξη.

Ο Ρούμπλεφ έμοιαζε «κλειδωμένος» από την στρατηγική του Τσιτσιπά, ενώ ταυτόχρονα δεν έβρισκε κανέναν εύκολο πόντο στο σερβίς του από το βάθος των επιστροφών του Έλληνα τενίστα. Είχε μόλις 33% (8/24) κερδισμένους πόντους πίσω από το δεύτερο σερβίς του. Έτσι το παιχνίδι του Ρούμπλεφ σε αυτά τα 71 λεπτά του τελικού έμοιαζε με ευθεία γραμμή, χωρίς ένταση και ζωντάνια. Αν συνυπολογίσει κανείς και το φόντο με τις άδειες εξέδρες, ο Ρώσος πρέπει να το βίωσε τον πρώτο του μάστερς τελικό σα συναυλία της Ελεονώρας Ζουγανέλη.

Το σερβίς και το γκραν φινάλε

Πέραν όλων των υπολοίπων, ο Στέφανος Τσιτσιπάς έδωσε τη χαριστική βολή με τη θαυμαστή συνέπεια που επέδειξε από το σερβίς του. Έσπασε μόνο 3 φορές σε ολόκληρο το τουρνουά και στον τελικό άνοιξε το δρόμο, κυρίως με τις wide τοποθετήσεις της μπάλας, που του έδιναν το δικαίωμα να ανοίξει ιδανικά το κορτ και να θέσει τον Ρούμπλεφ σε κίνηση.

Κέρδισε 24/28 πόντους στο 1ο του σερβίς και 13/19 στο 2ο, δεν απειλήθηκε με break point και «σκότωσε» τον Ρούμπλεφ με το ίδιο δηλητήριο που είχε γευτεί από τους παλαιότερους. Το δηλητήριο του «αγνώστου μονοπατιού», αυτό που οι Λατίνοι ονόμαζαν ως «Tabula rasa». Για τον Ρούμπλεφ ο τελικός ήταν μια λευκή κόλλα χαρτί που έπρεπε να συμπληρώσει εξ ολοκλήρου από το ξεκίνημα, ώστε να μην κριθεί μετεξεταστέος, ενώ ο Τσιτσιπάς απλά έβαλε τις τελικές πινελιές στον καμβά που είχε ήδη αρχίσει να φορμάρει από τον Αύγουστο του 2018 στο Τορόντο.

Στο φινάλε ανταμείφθηκε αυτός που μετέβη ομαλά, βήμα βήμα, έχοντας πάρει τα μαθήματα από τον πιο δύσκολο τύπο δασκάλου που ανέφερε ο Όσκαρ Ουάιλντ

Επιμέλεια: Δημήτρης Οικονόμου