Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Ρονάλντο… (pics & vids)

Το φτωχό παιδί από τη Βραζιλία κατέκτησε τον κόσμο του ποδοσφαίρου μέσα από την 18χρονη καριέρα του. Από την Κρουζέιρο μέχρι την Μπαρτσελόνα και από την Ίντερ μέχρι την Κορίνθιανς, ο κορυφαίος επιθετικός με περισσότερα από 350 γκολ, είχε μια γεμάτη πορεία, τρεις σοκαριστικούς τραυματισμούς και δύο Παγκόσμια Κύπελλα.

Του Αντώνη Αντωνίου

Ο Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα ή πιο απλά Ρονάλντο είναι ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου που θα μπορούσε να κάνει ακόμη σπουδαιότερη καριέρα αν δεν τον είχαν ταλαιπωρήσει οι αρκετοί τραυματισμοί. Ακόμη κι έτσι όμως, μόνο τυχαίο δεν είναι το προσωνύμιο Φαινόμενο, με πολλούς να τον τοποθετούν στο ίδιο επίπεδο με τον Πελέ.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του αγωνίστηκε σε Κρουζέιρο, Αϊντχόφεν, Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν και Κορίνθιανς, κέρδισε 2 Μουντιάλ με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας και κατείχε το ρεκόρ τερμάτων στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, μέχρι αυτό να καταρριφθεί από τον Γερμανό Μίροσλαβ Κλόζε , ενώ στο παλμαρέ του υπάρχουν ακόμη δύο Χρυσές Μπάλες.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του

Η ασταμάτητη ορμή, ο σπάνιος συνδυασμός δύναμης, έκρηξης και ταχύτητας, η εκπληκτική τεχνική και η φονική ντρίμπλα, αλλά επίσης και τα θανατηφόρα τελειώματα και με τα δύο πόδια. Αυτά και μόνο αρκούν για να αντιληφθεί κάποιος γιατί ο Ρονάλντο ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος για όλους τους κορυφαίους αμυντικούς της εποχής του, ακόμη και μετά τους δύο πάρα πολύ σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο.

Το ξεκίνημα στην Κρουζέιρο και το ταξίδι ζωής στην Ευρώπη

Ένας από τους πρώτους ανθρώπους που εντοπίζουν το ταλέντο του, όταν αυτός αγωνίζεται ακόμη στην Σάο Κριστοβάο, είναι ο παλιός θρύλος του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου Ζαρζίνιο , ο οποίος μεσολαβεί ώστε ο Ρονάλντο να βρεθεί στην Κρουζέιρο, το 1993. Μέχρι την ηλικία των 16 ετών και 8 μηνών, το Φαινόμενο είχε σκοράρει 44 γκολ σε 47 αγώνες, δείχνοντας ένα χαρακτηριστικό δείγμα των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν. Μετά από μόλις μία σεζόν στην Κρουζέιρο, η Αϊντχόφεν τον αποκτά έναντι $6.000.000, παρότι ο Βραζιλιάνος επιθετικός δεν είχε κλείσει τα 18.

Σημαντικό ρόλο στη μεταγραφή παίζει ο Ρομάριο, που είχε πάρει μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα αφού πρώτα αγωνίστηκε στην ολλανδική ομάδα, προτείνοντας τον νεαρό συμπατριώτη του στους ανθρώπους του πρώην συλλόγου του. Το καλοκαίρι του 1994, ο Ρονάλντο συμπεριλαμβάνεται στην αποστολή της Σελεσάο, που κερδίζει το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα των ΗΠΑ.

Το πέρασμα του από τη Βαρκελώνη

Στα δύο χρόνια της παραμονής του στη νότια Ολλανδία σημειώνει 54 τέρματα σε 57 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις και σύσσωμη η ποδοσφαιρική Ευρώπη αρχίζει να αντιλαμβάνεται περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Η παραμονή του στο Αϊντχόφεν τον βοηθά να αναπτυχθεί με εντυπωσιακό τρόπο σωματικά, ενισχύοντας περαιτέρω κάποια σπουδαία φυσικά προσόντα που ήδη διαθέτει.

Το καλοκαίρι του 1996, η Μπαρτσελόνα βγάζει από τα ταμεία της $20.000.000 προκειμένου να τον αποκτήσει. Στους Μπλαουγκράνα μένει μόλις μία σεζόν, σημειώνοντας 34 γκολ στο πρωτάθλημα (συνολικά 47 γκ. σε 49 συμ.) και κατακτώντας το Ισπανικό Σούπερ Καπ, το Κύπελλο Ισπανίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Είναι η εποχή που του προσάπτεται ο χαρακτηρισμός Φαινόμενο.

Τα εκατομμύρια του Μοράτι, ο τελικός του 1998 και το πρώτο «σοκ»

Ο Μάσιμο Μοράτι ερωτεύεται ποδοσφαιρικά τον Ρονάλντο και βάζει σκοπό να τον κάνει παίκτη της Ίντερ, με κάθε κόστος. Το αφεντικό των Νερατζούρι σπάει το μεταγραφικό παγκόσμιο ρεκόρ και με $27.000.000, ο Βραζιλιάνος σούπερ σταρ μετακομίζει στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας.

Το «Φαινόμενο» θα δώσει άλλη διάσταση στους «νερατζούρι» και θα αρχίσει από την Ιταλία να χτίζει τον προσωπικό του μύθο για τα καλά. Από την πρώτη του σεζόν θα κάνει τη διαφορά στην Ίντερ, την οποία βοήθησε την ίδια χρονιά να κατακτήσει το κύπελλο UEFA, στον τελικό του οποίου σκόραρε το 3ο γκολ, μετά από εκπληκτική προσποίηση στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Από την πρώτη του χρονιά κιόλας, προσαρμόστηκε εύκολα στο ιταλικό παιχνίδι, καθώς βγήκε 2ος σκόρερ.

Η Serie A είναι ασφαλώς ένα σκληρότερο πρωτάθλημα και πιο αργό σε ρυθμό από την Primera Division, όμως ο Βραζιλιάνος δεν αντιμετώπισε προβλήματα. Την περίοδο εκείνη άρχισε να ολοκληρώνει τον τρόπο παιχνιδιού του και να μετατρέπεται σταδιακά στον απόλυτο σέντερ φορ.

Ξεκίνησε να μοιράζει αρκετές ασίστ, εκτελούσε τα πέναλτι και είχε μεγάλη ευστοχία στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ. Στο τέλος του 1998, έγινε αρχηγός της ομάδας, ενώ κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Μιλάνο, πέτυχε μερικά γκολ απέναντι στη Μίλαν. Το 1997 κέρδισε για δεύτερη φορά το βραβείο του Καλύτερου Παίκτη της Χρονιάς από τη FIFA, καθώς και για πρώτη φορά τη Χρυσή Μπάλα.

Είναι ο πρώτος παίκτης, στον οποίο γίνεται εμφανής όλη η επιθετικότητα του οικονομικού κλάδου ονόματι επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μετατρέπεται σε μονοπρόσωπη αυτοκρατορία ψυχαγωγίας, για την οικονομική καθοδήγηση της οποίας ασχολούνται ανά περιόδους τέσσερις μάνατζερ.

Στο πλαίσιο της παράνοιας γύρω από το πρόσωπό του η Nike εξασφαλίζει τα συμβόλαια ιματισμού των εκάστοτε συλλόγων του. Μία συμφωνία εκατομμυρίων. «Αγοράσαμε τη δημόσια εικόνα του», ανακοινώνει με υπερηφάνεια η εκπρόσωπος της εταιρείας, Λάουρα Αλσίνα. Μια φράση που στριφογυρίζει σαν δαίμονας στα αυτιά μετά τα συμβάντα στον τελικό του Μουντιάλ του 1998.

Λίγες ώρες πριν τον αγώνα κόντρα στη Γαλλία ο Ρονάλντο υφίσταται επιληπτικό επεισόδιο, καταρρέει, φημολογείται πως έβγαζε αφρούς από το στόμα και όταν επανήλθε, το σώμα του παρουσίαζε νευρικούς κλονισμούς και σπασμούς. Ο Ρομπέρτο Κάρλος (Roberto Carlos) έντρομος κάλεσε αμέσως τους γιατρούς και ο Ρονάλντο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Είναι ανίκανος ν’ αγωνιστεί.

Υπό την πίεση του χορηγού, του προπονητή και ίσως της μαφίας οι γιατροί της «Σελεσάο» μπουκώνουν με φάρμακα το επιθετικό διαμάντι, προκειμένου να μη λείψει από τη μεγάλη παράσταση. Πολλοί θεώρησαν ως αιτία την προσωπική ζωή του, όμως το μόνο σίγουρο είναι πως ο Βραζιλιάνος είχε φορτωθεί όλη την ομάδα πάνω του και ίσως σ´ αυτό οφείλεται αυτή η κρίση άγχους.

Τελικά, ζήτησε λίγο πριν τον τελικό ν´ αγωνιστεί αν και δεν ήταν πνευματικά έτοιμος. Στον τελικό μοιάζει όντως από άλλο πλανήτη, τρέχει απαθής εδώ κι εκεί, το βλέμμα του είναι άδειο και κουρασμένο. Μάλιστα, η κατάσταση χειροτέρευσε μετά από μια σύγκρουση με τον Γάλλο τερματοφύλακα Φαμπιέν Μπαρτέζ (Fabien Barthez) κατά τη διάρκεια του τελικού. Οι Γάλλοι εκμεταλλεύτηκαν άριστα τους σοκαρισμένους Βραζιλιάνους, γιατί η περίπτωση του Ρονάλντο επηρέασε όλη την ομάδα και κατέκτησαν το τρόπαιο.

Άλλωστε, μόλις η ιστορία βγήκε στο φως της δημοσιότητας, όλοι άρχισαν ν´ αναρωτιούνται αν η Βραζιλία ήταν ικανή να κατακτήσει το τρόπαιο χωρίς τον Ρονάλντο. Η Βραζιλία ηττήθηκε 0-3 και το «Φαινόμενο» μετατρέπεται σε αποδιοπομπαίο τράγο. Αυτό αφήνει σημάδια στην ψυχή του, η οποία λειτουργεί ως βαρόμετρο για το ευάλωτο κορμί του.

Στην επόμενη περίοδο για πρώτη φορά αντιμετωπίζει σοβαρούς τραυματισμούς. Προειδοποιητικά σινιάλα μιας τούρμπο καριέρας. Προβλήματα ενός πρόωρα ανεπτυγμένου ανθρώπου, στον οποίο ουδείς είναι διατεθειμένος να χαρίσει ένα διάλειμμα.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας και τα όσα παράξενα έγιναν στον τελικό με τους «τρικολόρ», φαίνεται να μην τον επηρεάζουν, θεωρείται ήδη ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, τερματίζοντας 2ος όσον αφορά στο βραβείο του Καλύτερου Παίκτη της Χρονιάς από τη FIFA και 3ος στην ψηφοφορία για την ανάδειξη του νικητή της Χρυσής Μπάλας, μέχρι το σοκ, τον Νοέμβρη του 1999.

Ο τραυματισμός του, στις 21 Νοεμβρίου του 1999, στην τρυφερή ηλικία των 23, κατά την διάρκεια του αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στη Λέτσε, θα τον κρατήσει εκτός μάχης για 6 μήνες! Οι ιατρικές εξετάσεις επιβεβαίωσαν πως είχε υποστεί ρήξη του τένοντα/συνδέσμων στο δεξί γόνατο, που τον οδήγησαν σε χειρουργική επέμβαση.

Ουδέποτε πλέον θα είναι ο ίδιος. Τον Απρίλιο του 2000 και συγκεκριμένα στις 12 του μήνα θα επιστρέψει στη δράση. Για 7 λεπτά μόνο. Στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας απέναντι στη Λάτσιο, θα τραυματιστεί ξανά στο ίδιο γόνατο και θα αναγκαστεί να λείψει για πολύ καιρό. Έπειτα από δύο εγχειρίσεις και πολλά προγράμματα θεραπείας, περίπου δυο χρόνια χρειάστηκαν στον Ρονάλντο για να ξαναγίνει «Φαινόμενο».

Τα μαγικά του στην Άπω Ανατολή

Ωστόσο μάχεται κι επιστρέφει στην κορυφή του κόσμου. Έκανε τα πάντα για να είναι διαθέσιμος για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. Εκεί που θα έκανε τον κόσμο να τον θαυμάσει για το σθένος και τη δύναμή του, χαρίζοντας στη «Σελεσάο» το πολυτιμότερο τρόπαιο. Τα κατάφερε και ήταν στην αποστολή της Βραζιλίας για τη διοργάνωση που έγινε στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Κορέας.

Τι καλύτερο για την Εθνική ομάδα, που στο πρόσωπό του βρήκε τον ηγέτη που χρειαζόταν για να επιστρέψει μετά από 8 χρόνια στην κορυφή του κόσμου. Ο Ρονάλντο, με γκολ σε όλα τα παιχνίδια της Βραζιλίας στο Μουντιάλ, πλην του προημιτελικού με την Αγγλία, που ήταν το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο δε σκόραρε, οδήγησε σχεδόν μόνος του τη Βραζιλία στην κατάκτηση του 5ου της Παγκόσμιου τίτλου.

Το «Φαινόμενο» είχε σκοράρει 12 φορές συνολικά σε διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου, ισοφάριζε τον Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, ‘’Pelé’’) και με τα 2 γκολ στον τελικό με την Γερμανία, έστελνε το τρόπαιο στην «χώρα του καφέ».

Απέδειξε έτσι πως ήταν αποφασισμένος να γίνει ξανά το № 1 σ´ ολόκληρο τον πλανήτη. Γι´ αυτό άλλωστε του αποδόθηκε και ο χαρακτηρισμός «Φαινόμενο», χάρη δηλαδή στην επιμονή που επέδειξε και στη θέληση του να παίξει ποδόσφαιρο για άλλη μια φορά. Αργότερα, το 2002, κέρδισε για τρίτη φορά το βραβείο του Καλύτερου Παίκτη της Χρονιάς από τη FIFA, καθώς και τη 2η του Χρυσή Μπάλα. Με την Ίντερ έπαιξε σε 99 αγώνες και σκόραρε 59 γκολ.

Εποχή «Γκαλάκτικος» και αρχή παρακμής

Μετά την εντυπωσιακή επιστροφή του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, στο Μουντιάλ του 2002 και στις λίστες με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του πλανήτη, ο Ρονάλντο δεν έχασε την ευκαιρία για μια ακόμα μεταγραφή ρεκόρ. Με κόστος € 46 εκατομμύρια ευρώ, θα παίξει στην Ρεάλ Μαδρίτης και θα «προδώσει» για πρώτη φορά, μια πρώην αγαπημένη, όπως η Μπαρτσελόνα.

Από την πρώτη κιόλας μέρα της ανακοίνωσης της μετακίνησης του στη Ρεάλ, πουλήθηκαν εκατομμύρια φανέλες με το όνομα του. Θα βοηθήσει τα μέγιστα τους «Γκαλάκτικος» των Μαδριλένων να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, τη πρώτη του σεζόν, σκοράροντας 23 φορές, ενώ κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Το 2003 κέρδισε και πάλι το ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά και το ισπανικό Σούπερ Καπ.

Επική ήταν η εμφάνισή του στο Ολντ Τράφορντ, όταν με χατ-τρικ του απέκλεισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τα προημιτελικά και έδινε στην Ρεάλ την σιγουριά ότι θα πάρει τον τίτλο. Στα τέλη όμως της σεζόν 2003/04, ένας νέος τραυματισμός στο γόνατο, θα γκρεμίσει τα πάντα.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2004, συμπλήρωσε τις 500 συμμετοχές στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Οι Μαδριλένοι έχασαν όλους τους τίτλους της χρονιάς, με τον Ρονάλντο να επιστρέφει μεν, αλλά μετά την απόκτηση του Ρουντ Φαν Νίστελροϊ, ο Φάμπιο Καπέλο (Fabio Capello) δείχνει να μην τον εμπιστεύεται πλέον. Ολοένα και συχνότερα απλώς στέκεται και περιμένει την ευκαιρία του.

Από το 2006 σταμάτησε να παίζει βασικός λόγω της κακής φυσικής του κατάστασης αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι θεωρήθηκε υπέρβαρος, καθώς είχε ξεπεράσει τα 85 κιλά. «Απέναντι στον Ρονάλντο υπάρχει μόνο ένα αποτελεσματικό αντίδοτο, η προσπάθεια απομόνωσης μέχρις ότου βαρεθεί. Μόνο έτσι μπορείς να τον σταματήσεις».

Η ατάκα ανήκει στον Αντόνιο Καμάτσο, ο οποίος ως προπονητής της Σεβίλλης αντιμετώπισε τον τυφώνα Ρονάλντο. Αναδρομικά ακούγεται σαν να είχε αντιληφθεί από τότε τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Ήταν η αρχή της παρακμής για το «Φαινόμενο».

Πήρε μέρος με επιτυχία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας, το 2006. Ιστορική σημασία έχει το γκολ που σημείωσε στο 5ο λεπτό του αγώνα Βραζιλία-Γκάνα για τους «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στις 27 Ιουνίου 2006.

Χάρη σε αυτό, το «Φαινόμενο» έγινε ο πρώτος σκόρερ στα 76 χρόνια ζωής του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς έφτασε τα 15, ένα περισσότερο από τον Γκερντ Μίλερ (Gerd Müller), ο οποίος είχε σκοράρει σε δύο διοργανώσεις, το 1970 και το 1974, ενώ τα 15 γκολ του Ρονάλντο «μοιράζονται» σε τρεις: 4 στο 1998, 8 στο 2002 και 3 στο 2006. Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, πως και τα τρία τέρματα που σημείωσε ο Ρονάλντο στο Μουντιάλ της Γερμανίας, επιτεύχθηκαν στο ίδιο γήπεδο, το Βεστφάλεν Στάντιον του Ντόρτμουντ.

Η επιστροφή στο Μιλάνο

Ο Ιανουάριος του 2007 ήταν ο μήνας που βρήκε τον Ρονάλντο ξανά στο προσκήνιο. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από μια ακόμα μεταγραφή του, που δεν μπορούσε παρά να απασχολήσει παγκοσμίως τον Τύπο. Έναντι € 8 εκατομμυρίων ευρώ, στις 30 Ιανουαρίου θα γίνει παίκτης της Μίλαν. Θα ξεκινήσει καλά την σεζόν, αλλά στην πορεία της θα τον «προδώσουν» τα γόνατά του.

Χειρότερα από όσο θεωρούσαν οι φανατικοί της Ίντερ ότι τους πρόδωσε πηγαίνοντας στους «Ροσονέρι», οι οποίοι κατέκτησαν το Champions League αλλά ο Ρονάλντο δεν έπαιξε ποτέ, αφού είχε συμμετάσχει στους πρώτους γύρους του θεσμού με τους Ισπανούς. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ο Ρονάλντο δεν έχει καταφέρει να πάρει ποτέ το Champions League. Έφτασε στην πηγή το 2003, περνώντας στα ημιτελικά με την Ρεάλ σε βάρος της Γιουβέντους, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε.

Η καριέρα του στη Μίλαν πάντως, πήρε ξανά άδοξο τέλος λόγω των τραυματισμών. Στις 13 Φεβρουαρίου του 2008 το δεξί του γόνατο τον αφήνει ξανά εκτεθειμένο, όταν υπέστη τραυματισμό έπειτα από σύγκρουση με άλλο παίκτη, σε αγώνα της Μίλαν με τη Λιβόρνο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, θα παρέμενε εκτός γηπέδων για ένα χρόνο και οι «ροσονέρι» θα τον αφήσουν να φύγει το καλοκαίρι, όταν και τελείωσε το συμβόλαιό του.

Επιστροφή στα πάτρια εδάφη

Για σχεδόν ένα χρόνο έμεινε εκτός αγωνιστικών χώρων. Ήθελε να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο, ναι μεν λόγω της αγάπης του, αλλά και λόγω πείσματος. Δεν ήθελε να βάλει τέλος στην καριέρα του λόγω των τραυματισμών. Στόχευσε στην επιστροφή στη δράση έπειτα από τρία πολύ σοβαρά περιστατικά που οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια την παρουσία του στα γήπεδα, στο φινάλε της.

Έκανε μεν προπονήσεις, κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του, με την Φλαμένγκο, αλλά δεν ήταν έτοιμος να παίξει. Όταν ήταν, βρέθηκε ξανά σε ανταγωνιστική ομάδα από αυτή που αγαπούσε. Στις 9 Δεκεμβρίου του 2008, η Κορίνθιανς του πρόσφερε συμβόλαιο, δεν το αρνήθηκε και έπαιξε για αυτήν για 2 σεζόν. Το ξεκίνημα ήταν ξανά θετικό, όμως στη συνέχεια, λύγισε από τους τραυματισμούς και τα παραπανίσια κιλά.

Τον Φεβρουάριο του 2011, μετά τον αποκλεισμό της Κορίνθιανς από το Κόπα Λιμπερταδόρες, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Άπαντες αναγνώρισαν την ψυχική του δύναμη και την «κάψα» του να ρίξει τους τίτλους τέλους μέσα στο γήπεδο, αλλά όρθιος κι όχι σε φορείο. Σε 69 ματς, σκόραρε 35 φορές. «Είναι δύσκολο το να αφήνεις κάτι που σε έκανε τόσο χαρούμενο. Ψυχικά, θέλω να συνεχίσω αλλά γνωρίζω ότι έχω χάσει το σώμα μου», δήλωσε στις 14 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, όταν έβαλε οριστικά τέλος στην τεράστια καριέρα του.

Το «Φαινόμενο» με αριθμούς…

Είπαν για αυτόν

Όπως είναι φυσικό, ο Ρονάλντο στο χώρο του ποδοσφαίρου απέκτησε πάρα πολλούς θαυμαστές. Τι καλύτερο από το να θυμηθούμε τι λένε άνθρωποι που ξέρουν καλά τη «στρογγυλή θεά» και μίλησαν στο παρελθόν για την αξία του «Φαινόμενου» από τη Βραζιλία;

«Όταν η μπάλα βρίσκεται στα πόδια του Ronaldo, φαίνεται πως η ομάδα έχει ήδη δημιουργήσει το μισό γκολ». (Jairzinho)

«Από το 1996 έως το 1998 ο Ρονάλντο ήταν η καλύτερη μηχανή γκολ όλων των εποχών. Αυτό το παιδί ήταν ασταμάτητο από τα 20 μέχρι τα 22, που δεν είναι καν η ηλικία ακμής ενός ποδοσφαιριστή. Άφησε την Ισπανία για την απόλυτα αμυντική Ιταλία κι ανάγκασε τους Ιταλούς ν’ αναρωτιούνται αν ήταν από άλλον πλανήτη». (Luis Figo)

«Είμαι υπερήφανος που ήταν αυτός που έσπασε το ρεκόρ μου στα γκολ στο Παγκόσμιο Κύπελλο». (Gerd Müller)

«Είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχω δει στη ζωή μου. Βέβαια, θυμάμαι την εποχή του Πελέ, αλλά αυτή είναι μακριά από εμένα γιατί είμαι ακόμα νέος. Δεν έχω λοιπόν αμφιβολίες! Ο Ρονάλντο είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχουν δει τα μάτια μου». (Jose Mourinho)

«Οι περισσότεροι επιθετικοί χρειάζονται τους συμπαίχτες τους για να σκοράρουν, αλλά αυτός όχι. Απλά του δίνεις τη μπάλα και αυτός θα σκοράρει. Είναι υπέροχος με τη μπάλα. Είναι ένα «Φαινόμενο»! Αν δεν είχε κάποιους τραυματισμούς, θα μιλούσαμε για έναν παίχτη κοντά στο επίπεδο του Μαραντόνα και του Κρόιφ». (Emilio Butragueño)

Απολαύστε 10 λεπτά μαγείας από το Φαινόμενο του ποδοσφαίρου