Παναθηναϊκός: «Σαν σήμερα 26 χρόνια πριν, η απαρχή της πράσινης αυτοκρατορίας»

11 Απριλίου 1996, Μεγάλη Πέμπτη, η ημέρα που η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού μετατρέπει το όνειρο σε πραγματικότητα. Οι “πράσινοι” επικρατούν στο τελικό της Ευρωλίγκας, στο Παρίσι, της Μπαρτσελόνα με 67-66, «ράβουν» το πρώτο από τα έξι αστέρια και…όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία

Είναι μια μέρα διαφορετική από τις υπόλοιπες, είναι μια μέρα γιορτής για τους φίλους του Παναθηναϊκού, για το ελληνικό μπάσκετ, για όλη την Ελλάδα, είναι η μέρα έναρξης της αυτοκρατορίας των Γιαννακόπουλων. Σαν σήμερα 26 χρόνια πριν το «τριφύλλι» κατέκτησε για πρώτη φορά στο μπάσκετ το Κύπελλο Πρωταθλητριών στην «πόλη του φωτός», σκαρφάλωσε στην κορυφή της Ευρώπης και έγινε  η πρώτη ελληνική ομάδα που πετυχαίνει κάτι τέτοιο.

Τα βασικά γρανάζια της επιτυχίας

Η χρονιά 1995-1996 ξεκινάει και ο Παναθηναϊκός και οι Γιαννακόπουλοι έθεσαν έναν και μοναδικό στόχο την κορυφή. Και έκαναν γι’ αυτό τα πάντα. Απόδειξη; Το μεγάλο μπαμ με τον κορυφαίο NBAer Ντομινίκ Ουίλκινς, από τους κορυφαίους που έχουν πατήσει τα ελληνικά παρκέ, ίσως και ο κορυφαίος. Και σε συνδυασμό με τους Φραγκίσκο Αλβέρτη, Στόγιαν Βράνκοβιτς και Παναγιώτη Γιαννάκη στην τελευταία σεζόν της καριέρας δημιούργησαν ένα σύνολο, φόβος και τρόμος για κάθε αντίπαλη άμυνα. Προπονητής αυτής της «ομαδάρας»; Ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, γνωστός και ως “Μπόζα”.

11 Απρίλη 1996, η ημέρα του τελικού…

Ύστερα από μια επιβλητική εμφάνιση απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό στο Final-4 του Παρισιού με σκορ 81-71, ο Παναθηναϊκός πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό και έσπασε παράλληλα την «κατάρα» των χαμένων ημιτελικών για τις ελληνικές ομάδες. Και η μεγάλη μέρα έφτασε. Αντίπαλος των πράσινων στον τελικό; Η Μπαρτσελόνα, η οποία ξεπέρασε το εμπόδιο της «αιώνια» αντιπάλου της, Ρεάλ Μαδρίτης, με σκορ 76-66.

Πάσχα στην Ελλάδα, Μεγάλη Πέμπτη, παρ’ όλα αυτά δεν εμπόδισε αυτό 10.000 φίλους της ομάδας να ταξιδέψουν στο Παρίσι για να ζήσουν από κοντά το όνειρο. Το παιχνίδι ξεκινάει στο «Παλέ ντε Μπερσί» με την ελληνική ομάδα να δείχνει από το πρώτο λεπτό πως η κούπα δεν…χάνεται καθώς είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα. Από την άλλη η ισπανική ομάδα έδειξε τα δόντια της και την ποιότητα της και στα τελευταία λεπτά του αγώνα «μάζεψε» την διαφορά με μακρινά σουτ , φτάνοντας μια ανάσα από την ισοφάριση. Το σκορ 67-66 υπέρ της αθηναϊκής ομάδας, λίγα δευτερόλεπτα απομένουν και η μπάλα στα χέρια του Παναγιώτη Γιαννάκη, ο ίδιος εκείνη την στιγμή γλιστράει, η μπάλα πλέον στα χέρια του Μοντέρο, του παίκτη των Καταλανών, και τότε αναλαμβάνει δράση ο Στόγιαν Βράνκοβιτς. Ο Σέρβος κάνει το σπριντ της ζωής του και λίγο πριν ο Μοντέρο βάλει την ισπανική ομάδα μπροστά στο σκορ ρίχνει την «τάπα» της ζωής του. Το χρονόμετρο μηδενίζει και μετά…θρίαμβος. Ο Παναθηναϊκός, είναι πλέον πρωταθλητής Ευρώπης , είναι γεγονός. Παίκτες, προπονητικό επιτελείο , φίλοι του τριφυλλιού, όλοι ξεσπούν σε ξέφρενους πανηγυρισμούς με την βραδιά να ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να σηκώνει στα «ουράνια» την ευρωπαϊκή κούπα.

Αναλυτικά οι πόντοι του σπουδαίου τελικού:

Παναθηναϊκός : Αλβέρτης 17, Γιαννάκης 9, Οικονόμου 10, Ουίλκινς 16, Βράνκοβιτς, Κόρφας 4, Σταυρακόπουλος 9, Βουρτζούμης 2

Μπαρτσελόνα : Γκαλιλέα 10, Φερνάντεθ 15, Καρνισόβας 23, Χιμένεθ 9, Γκόντφρεντ 9, Μοντέρο, Ντίεθ, Μπος, Μαρτίνεθ

« Το πρώτο ευρωπαϊκό ο ΠΑΟ θα το πάρει…»

«Το πρώτο ευρωπαϊκό ο ΠΑΟ θα το πάρει» τραγουδούσαν για καιρό οι φίλοι του Παναθηναϊκού για καιρό, βλέποντας το σύνθημα αυτό να παίρνει σάρκα και οστά εκείνη την βραδιά της 11ης Απριλίου του 1996 στην «πόλη του φωτός» καθώς το πρώτο ευρωπαϊκό ο ΠΑΟ το πήρε. Βραδιά, η οποία άλλαξε τη ιστορία της ομάδας, την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Βραδιά, όπου μπήκαν τα θεμέλια ώστε το όνειρο των Γιαννακόπουλων να γίνει πραγματικότητα. Και ποιο ήταν αυτό το όνειρο; Να γίνει ο Παναθηναϊκός μεγάλος και τρανός. Αυτό που ακολούθησε ; Δύσκολα μπορούσε να το φανταστεί ακόμα και ο πιο αισιόδοξος, ο πιο φανατικός φίλος της ομάδας. Ο ΠΑΟ κατέκτησε άλλα πέντε Κύπελλα Πρωταθλητριών ή αλλιώς Ευρωλίγκες (2000,2002 , 2007, 2009,2011) καθιερώθηκε στην ευρωπαϊκή ελίτ και έγινε…«εξάστερος».

ΦΩΤΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ