Στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, εδώ και δεκαετίες έχει ξεπροβάλλει η μάστιγα της βίας, εντός και εκτός γηπέδου, με την πολιτεία να αδυνατεί να βρει ουσιαστική λύση στο κοινωνικό αυτό απόστημα.

Η εκδήλωση επιθετικών ενεργειών και επεισοδίων βίας στη χώρα μας, δεν είναι κάτι καινούριο. Αποτελεί αρρώστια για τον Ελληνικό αθλητισμό συνολικά και μας ταλανίζει από την δεκαετία του 70’. Ωστόσο, τότε, οι όποιες συμπλοκές συνέβαιναν δεν έπαιρναν μεγάλες διαστάσεις και τις περισσότερες φορές έληγαν χωρίς απρόοπτα και θύματα. Παρολ’ αυτά, την πολυτάραχη δεκαετία του 70’, ιδρύθηκαν οι πρώτες οπαδικές οργανώσεις και μαζί τους οι θύρες πιστών οπαδών της κάθε ομάδας. Εκεί έδιναν ραντεβού συνάντησης οι πιο θερμόαιμοι από τους φιλάθλους.

Την επόμενη δεκαετία το φαινόμενο άρχισε να μεγαλώνει και να εξελίσσεται. Ο φίλαθλος εκείνη την εποχή μετατράπηκε σε οπαδό, συμμετέχοντας σε καβγάδες μέσα και έξω από το γήπεδο. Όσοι έπαιρναν μέρος στους διαπληκτισμούς, δεν είχαν πλέον  σκοπό να παρακολουθήσουν τον αγώνα, αλλά να εξουδετερώσουν τους φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα υβριστικά συνθήματα, οι προκλήσεις και οι ενέργειες φανατισμού, προκαλώντας υλικές ζημιές στα γήπεδα, ακόμη και τραυματισμούς ανθρώπων.

Αδιαμφισβήτητα μία από τις αιτίες γέννησης του φαινομένου ήταν και είναι η εμπoρευματοποίηση του ποδοσφαίρου. Κατά την δεκαετία του 90’, όταν δηλαδή δημιουργήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση στην χώρα μας, προβάλλονταν πολύ περισσότεροι αγώνες ποδοσφαίρου. Ταυτόχρονα έκαναν την εμφάνιση τους και οι επιχειρήσεις, που μέσω κάποιας ομάδας ήθελαν να προβληθούν , αλλά και να την προβάλλουν, οι λεγόμενοι χορηγοί. Σήμερα, τα προβλήματα ανεργίας, οι δύσκολες και πιεστικές συνθήκες διαβίωσης, η αποξένωση, ιδίως στις πόλεις οδηγούν σε μη αποδεκτές, αντικοινωνικές πράξεις βίας στα γήπεδα, ως αντίδραση εκείνων που τις προκαλούν. Στο σημείο αυτό, αξίζει να τονιστεί ο ρόλος της κάθε οικογένειας στην παιδεία, από μικρή ηλικία, εκείνων των ατόμων που επιδίδονται σε επιθετικές και ακραίες ενέργειες φανατισμού.

Εμείς, ως το νέο αίμα της δημοσιογραφίας δεν πρέπει να δυναμιτίζουμε την ατμόσφαιρα και να εξάπτουμε  τους οπαδούς, όπως πολλές φορές έχουν κάνει τα μέσα ενημέρωσης με προκλητικά πρωτοσέλιδα. Κάτι που μπορεί να καταπραϋνει την κατάσταση ίσως να είναι η απογόρευση εισόδου σε άτομα που έχουν αναμειχθεί σε παλαιότερα επεισόδια. Καλό θα ήταν επίσης να μην εγγράφονται ανήλικα παιδιά σε οπαδικούς συνδέσμους, ώστε να μην τα γαλουχούν οι μεγαλύτεροι με τις οπαδικές τους ιδέες. Τέλος, ενδεχομένως να βοηθούσε η μη λειτουργία των οπαδικών  συνδέσμων πριν από αναμετρήσεις, που παραδοσιακά συνοδεύονται από βίαια έκτροπα.

Τα γεγονότα βίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν αναχθεί σε κάτι φυσιολογικό, γι’ αυτό και χρειάζονται δραστικά μέτρα. Οι διοικήσεις ομάδων δεν θα πρέπει να υποθάλπτουν επιθετικές συμπεριφορές. Οι τελευταίες θα πρέπει να είναι κατακριτέες ακόμη και από τις ίδιες τις ομάδες, με δια βίου αποκλεισμό εκείνου που τις προκάλεσε. Αν οι ποινές αυστηροποιηθούν, τότε ο κάθε θερμόαιμος οπαδός θα σκέφτεται καλύτερα αυτό που πάει να κάνει και η πληγή της βίας στα γήπεδα θα αρχίσει να επουλώνεται.

Επιμέλεια: Γιάννης Λιβανός