Οι 7+1παίκτες 33 ετών και άνω που είναι στο μυαλό κάτι μαγικό.

Με αφορμή τα φετινά κατορθώματα του 35αρη Ελ Αραμπί, ο οποίος έχει σημειώσει 16 γκολ σε 37 αναμετρήσεις, είτε ως βασικός, είτε ερχόμενος από τον πάγκο, σας παραθέτουμε τους παίκτες που  αν  και ήταν πάνω από 33 ετών, κατάφεραν με τα πεπραγμένα τους να γίνουν σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Ολυμπιακού.

1) Πρώτος στη μεγάλη λίστα έρχεται ο θρυλικός μουστάκιας, Νίκος Αναστόπουλος.Στην τρίτη αγωνιστική περίοδο των επονομαζόμενων πέτρινων χρόνων του Ολυμπιακού (1990-1991), ο Νίκος Αναστόπουλος αγωνιζόμενος σε 30 παιχνίδια ξεχώρισε βρίσκοντας δίχτυα 19 φορές μέσα στη σεζόν. Με την παραπάνω επίδοση ισοφάρισε τον παλιό καλό του εαυτό έπειτα από 4χρόνια. Μεσολάβησαν το ανεπιτυχές πέρασμα του από την Ιταλική Αβελίνο (1987-1988), όπου σημειωσε μόλις 3 γκολ στο Κόπα Ιτάλια και ο επαναπατρισμός του  με τη φανέλα των κυανέρυθρων της Νέας Σμύρνης. Εκεί μπορεί να μην έλαμψε, ωστόσο ενα καλοκαίρι αργότερα κατηφόρησε σε γνώριμα λημέρια, στον Πειραιά. Εκεί που αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι. Η πρώτη σεζόν της επιστροφής στον Ολυμπιακό (1989-1990) δεν πήγε τόσο καλά και δεν θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη που το 1987 είχε βγει πρώτος σκόρερ με 16 τέρματα στο τελευταίο πρωτάθλημα πριν τη ξηρασία.. Το 1990 βρίσκει τον χαρισματικό επιθετικό να ανακτά τη φόρμα του και να φτάνει στο τέλος της σεζόν τα 19 τέρματα. Αυτά μπορεί να μην ήταν αρκετά για να τον χρίσουν πρώτο σκόρερ για πέμπτη φορά στην πλούσια καριέρα του, αφού το αντίπαλο δέος, ο Δημήτρης Σαραβάκος του Παναθηναϊκού κατέκτησε τόσο το πρωτάθλημα, όσο και το χρυσό παπούτσι με 23 γκολ. Το 1991 ήταν η αρχή του τέλους για τον Νίκο Αναστόπουλου, μιάς και οι επιδόσεις του δεν ήταν αντίστοιχες, γι’ αυτό και 3 χρόνια μετά αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αγωνιζόμενος με την αγαπημένη του ερυθρόλευκη φανέλα και το νούμερο 9 στην πλάτη.

2) Δεύτερος έρχεται ο υπερήφανος γέροντας όπως είχε πεί ο Aλέξης Σπυρόπουλος κατά την επίτευξη του γκολ του Σέρβου επιθετικού απέναντι στη Γιουβέντους ένα παγωμένο βράδυ του Μαρτίου του 1999, για τη ρεβάνς της φάσης των 8 του Τσάμπιονς Λιγκ.  O αειθαλής επιθετικός συνεισέφερε τα μέγιστα στην ξέφρενη πορεία των ερυθρόλευκων στην Ευρώπη,  μέχρι τους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ και εγχώρια ήταν πολύ καλός όποτε του ζητήθηκε να παίξει. Σε ηλικία 35 ετών σκόραρε 13 γκολ και μοίρασε 3 ασιστ σε όλες τις διοργανώσεις και αδιαμφισβήτητα αποτελεί μία τρανταχτή απόδειξη ότι ” το τόπι δεν ξεχνιέται ” όσα χρόνια κι αν περάσουν.

3) Ένας από τους πιο υποτιμημένους παίκτες της γενιάς του, αλλά και γενικά, ο Αλέξης Αλεξανδρής υπήρξε από τους λίγους παίκτες του Ολυμπιακού που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα για τόσο μεγάλο διάστημα (1994-2003). Ο Αλεξανδρής είχε ερωτική σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα, γι’ αυτό και η επαφή του με αυτά ήταν τόσο συχνή. Πέτυχε 170 γκολ σε 333 παρουσίες του με τον Ολυμπιακό, ενώ παράλληλα αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος 3 φορές παίζοντας στον Πειραιά. Μάλιστα το 2001 ψηφίστηκε ως ο καλύτερος Έλληνας παίκτης της χρονιάς, κατόρθωμα όχι παράξενο, αφού είχε πετύχει 20 γκολ σε 27 ματς. Η τελευταία παραγωγική του σεζόν στο λιμάνι (2001-2002) τον βρίσκει να σημειώνει 19 γκολ και να κατακτά για τρίτη και τελευταία φορά το παπούτσι του αρχισκόρερ της κατηγορίας, τη στιγμή που σε αυτή αγωνίζονταν κι άλλα μεγάλα ονόματα (ο Τσιάρτας, o συμπαίκτης του Τζιοβάνι,ο Ντέμης Νικολαϊδης και ο Γεώργιος Γεωργιάδης). Καθοριστικός ήταν και στο κύπελλο εκείνης της χρονιάς, όπου πέτυχε 11 τέρματα σε 10 αγώνες!, αλλά και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, βρήκε δίχτυα κόντρα σε Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και Λίλ, κι όλα αυτά ενώ είχε πατήσει τα 33 του χρόνια.

4) Η τελευταία χρονιά του μάγου της μπάλας, Τζιοβάνι, με τον δαφνοστεφανωμένο στο στήθος ήταν ο καλύτερος τρόπος για  να εγκαινιάσει ο Ολυμπιακός το πρόσφατα ανακαινισμένο γήπεδο του, Γέωργιος Καραϊσκάκης, που διαμορφώθηκε πια σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα και κοσμεί ακόμη τη χώρα μας. Το 1999 ο Σωκράτης Κόκκαλης ντύνει στα ερυθρόλευκα τον μέχρι πρότινος Μπλαουγκράνα, Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβεϊρα. Ο κόσμος παραληρεί και με την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων τρέχει στο Ολυμπιακό στάδιο  για να δει τα κατορθώματα του Βραζιλιάνου άσσου. Το ΟΑΚΑ θυμίζει Μαρακανά. Ντρίμπλες φαντεζί και σκαφτά σουτ έκαναν τον κόσμο στις κερκίδες να φωνάζει το όνομα του ρυθμικά. Οι αντίπαλοι αμυντικοί προσπαθούσαν να τον ανακόψουν, αλλά μάταια. Πώς να σταματήσεις άλλωστε τον άνθρωπο που έκανε επιστήμη την ποδιά; Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη συγκυρία από το να παίζει συμπαίκτης με τον νεοαποκτηθέντα τότε φίλο του, Ριβάλντο. Πραγματικά η χρονιά 2004-2005 ήταν σκέτη απόλαυση για τους φίλους του Ολυμπιακού. Έβλεπαν Ριβάλντο, Τζιοβάνι, τον πιτσιρικά τότε Καστίγιο, τον Τζόρτζεβιτς και πολλούς ακόμη. Ποιός θα ξεχάσει το γκολ-ποίημα στο νεόκτιστο φαληρικό γήπεδο, κόντρα στο Αιγάλεω, με απίθανη λόμπα από τα 24 περίπου μέτρα που προκάλεσε παροξυσμό σε όσους βρίσκονταν στις κερκίδες. Ο Βραζιλιάνος σε ηλικία 34 ετών έκλεισε τη σεζόν και τη θητεία του στους Πειραιώτες με 12 γκολ και 9 ασίστ σε 39 παιχνίδια. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού τον μνημονεύουν μέχρι και σήμερα, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό με μια  γρήγορη ματιά στα βιντεάκια του στο youtube.

5) Ο Ολυμπιακός θέλησε να μεγαλώσει το Βραζιλιάνικο στοιχείο στο ρόστερ του, αποκτώντας με ελεύθερη μεταγραφή έναν παίκτη που 5 χρόνια νωρίτερα είχε κατακτήσει τη χρυσή μπάλα και ένα καλοκαίρι νωρίτερα είχε σηκώσει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά με τη Μίλαν. Ο λόγος για τον Ριβάλντο. Στα 32 και βάλε ο άλλοτε παίκτης των Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, Μπαρτσελόνα, Κορίνθιας, Μίλαν και Κρουζέϊρο έπιασε λιμάνι. Με τα ερυθρόλευκα κατέθεσε διαπιστευτήρια μεγάλου παίκτη και απέδειξε το γιατί θεωρείται σπεσιαλίστας στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ. Στις 3 χρονιές που έκατσε στον Πειραιά πέτυχε 36 γκολ σε 70 εμφανίσεις με τον Ολυμπιακό. Κορυφαία του χρονιά με τους μόνιμους πρωταθλητές Ελλάδας υπήρξε η τελευταία, 2006-2007, όταν και σημείωσε 17 γκολ σε 25 αγώνες. εβρισκόμενος πια στο 35ο έτος της ζωής του. Αξίζει να αναφερθεί ότι για ένα γκολ δεν βγήκε πρώτος σκόρερ, μιάς και τον ξεπέρασε ο μετέπειτα συμπαίκτης του στην ΑΕΚ, Νίκος Λυμπερόπουλος. Aν μη τι άλλο ο Βραζιλιάνος συγκαταλέγεται στους κορυφαίους που έπαιξαν μπάλα στη χώρα μας.

6) Από τη μεγάλη αυτή λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει ο εμβληματικός αρχηγός του Ολυμπιακού, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Ο Σέρβος μέσος έπαιξε για 13 συναπτά χρόνια με την ερυθρόλευκη φανέλα και αποτελεί τον απόλυτο ρέκορντμαν συμμετοχών, ασίστ και τίτλων στη σύγχρονη ιστορία της Πειραϊκής ομάδας. Σε ηλικία 24 ετών, από τον Πανηλειακό μεταγράφεται πακέτο με τον Γιαννακόπουλο στον Ολυμπιακό που βρίσκεται ακόμη στα πέτρινα χρόνια. Ο ερχομός του Πρέντραγκ σηματοδοτεί μία νέα εποχή για τον Ολυμπιακό, αυτήν των 7 συνεχόμενων πρωταθλημάτων και 1 κυπέλλου μέχρι τη μικρή παύση του 2004. Ο Τζόρτζεβιτς σημαδεύει το αντίπαλο τέρμα με δυνατά σούτ, εκτελέσεις φάουλ και εκτελέσεις πέναλτι, με τις τελευταίες να είναι οι αγαπημένες του. Κατέκτησε 12 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα Ελλάδος, 1 Σούπερ Καπ Ελλάδος και ψηφίστηκε 3 συνεχόμενες χρονιές (2001-2002-2003) ως ο καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής. Ο πολυνίκης Τζόρτζεβιτς την αγωνιστική περίοδο 2007-2008 σε 39 παρουσίες του με την πολυαγαπημένη του φανέλα έδωσε 13 ασίστ, πέτυχε 10 γκολ κι όλα αυτά λίγους μήνες πριν μπει στα 36 του χρόνια. Τη χρονιά εκείνη έκανε άλλο ένα ντάμπλ με τον Ολυμπιακό, έφτασε μέχρι τους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ χωρίς καν να αγωνιστεί  πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη του και το Σούπερ Καπ Ελλάδας τον Οκτώβριο του 2007. Πολύ δύσκολα ο Ολυμπιακός θα βρει ξανά τέτοιον παίκτη, που να σκοράρει, να πασάρει, να είναι εκεί στα εύκολα και στα δύσκολα. Έναν αρχηγό εντός και εκτός γηπέδου.

7) Άλλος ένας Σέρβος έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στον Ολυμπιακό, ακόμη κι αν αγωνίστηκε λίγο. Το όνομα αυτού Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Ο παίκτης με το πλούσιο βιογραφικό και παραστάσεις από Σέριε Α με Γιουβέντους και Λάτσιο, σε Πρέμιερ Λιγκ με τη φανέλα της Σέφιλντ Γουένσντει και σε Λα Λίγκα με τα χρώματα της Ρεάλ Σοσιεδάδ, καταφθάνει στον Πειραιά τον Ιούλιο του 2007. Οι περισσότεροι είπαν πως ήρθε στη χώρα μας για να βγάλει τα τελευταία ένσημα διότι βρισκόταν στην προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία των 34 ετών. Ο Ντάρκο τους διέψευσε με τον καλύτερο τρόπο, με αυτά που έκανε εντός αγωνιστικού χώρου. Για να ακριβολογούμε την περιόδο 2007-2008 έβαλε 24 γκολ και έδωσε 4 τελικές πάσες σε συμπαίκτες του, αγωνιζόμενος 40 φορές με τα ερυθρόλευκα. Οι συνεργασίες του με τον Γκαλέτι και τον Τζόρτζεβιτς ήταν πηγή κινδύνου για οποιαδήποτε άμυνα. Ο Κοβάσεβιτς έβγαζε στόφα μεγάλου σέντερ φορ, κάτι που αποτυπώθηκε στα παραπάνω νούμερα. Ίσως το νούμερο 9 που φορούσε να μη ξαναβρεί τέτοιο παίκτη που να το υποστηρίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό. Το κεφάλι του έστελνε την μπάλα με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο σωστό σημείο, κάτι που δεν άφηνε περιθώρια αποτελεσματικής αντίδρασης στον αντίπαλο γκολκίπερ. Ο παίκτης αυτός ωστόσο δεν μπόρεσε να δώσει συνέχεια στις τρομερές του επιδόσεις, αφού μεσούσης της επόμενης χρονιάς διαπιστώθηκε πως είχε πρόβλημα στην καρδιά και αναγκαστηκε να κρεμάσει τα εξάταπα του.

8) Τελευταίος αλλά όχι καταϊδρωμένος της μακρόσυρτης λίστας μας είναι ο Αλεχάντρο Τσόρι Ντομίνγκεζ, ένας παίκτης που μολονότι ήρθε σε μεγάλη ηλικία έδειξε με το καλημέρα το ποιός είναι. Εξάλλου ο καθρέφτης των ποδοσφαιριστών είναι το γήπεδο  και δεν παίζει ρόλο η ηλικία που αναγράφεται στην ταυτότητα. Ο ” Μέγας Αλέξανδρος ” του Ολυμπιακού έφτασε στον Ρέντη το 2013 σε ηλικία 32 ετών και βάλε. Η πρώτη του χρονιά κύλησε αρκετά καλά με ισάριθμες ασίστ και γκολ (11) σε 38 αναμετρήσεις. Ήταν το ζέσταμα για την επόμενη εξαιρετική χρονιά που έκανε ο 33χρονος πια Τσόρι. Την περίοδο 2014-2015 λοιπόν ο Ντομίνγκεζ έκανε ” όργια ” στο χορτάρι. Πήρε τον Ολυμπιακό από το χέρι και τον οδήγησε σ’ ένα ακόμη ντάμπλ με τα 18 γκολ του, τις 14 ασίστ του, αγωνιζόμενος σε 43 ματς. Highlight της χρονιάς, το σλάλομ του στον τελικό κυπέλλου Ελλάδος απέναντι στην Σκόντα Ξάνθη. Ο Αργεντινός στο 63ο λεπτό  ξεκινώντας από τα αριστερά  στον χώρο του κέντρου, αφού ταλαιπώρησε τον Μπέρτο και ξεπέρασε το εμπόδιο του Παπαστεριανού πλάσαρε με υποδειγματικό τρόπο τον Κυριακίδη για το 2-0. Ο Τσόρι ήταν ένας από τους πιο επιδραστικούς παίκτες του Ολυμπιακού την τριετία που έπαιξε με τη φανέλα του και αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα δεκάρια που έχουν περάσει από τα Ελληνικά γήπεδα.

Επιμέλεια: Γιάννης Λιβανός