Μετά από μια συναρπαστική σεζόν με ανατροπές ανάμεσα στους δυο πρωτοπόρους Φερστάπεν και Χάμιλτον, με αλληλεξουδετέρωση (στο ιταλικό gran prix που βρέθηκαν και οι δυο εκτός σε μια απίστευτη μεταξύ τους σύγκρουση), με νεύρα και παράπονα ενίοτε προς την παγκόσμια ομοσπονδία (FIA), για διαφορετικούς λόγους ή και εντυπώσεις από Red Bull και Mercedes αντίστοιχα και γενικότερα με έντονες συγκινήσεις για τους φαν του αθλήματος και όχι μόνο το 8^ο πρωτάθλημα για τον Λούις Χάμιλτον χάθηκε με τρόπο απίστευτο και συνάμα συναρπαστικό! Αρχικά, είτε τον αγαπάς για το οδηγικό του στυλ, την πορεία του, τα ρεκόρ του, τις εξωαγωνιστικές του δράσεις (φυλετικές-ανθρώπινα δικαιώματα, περιβαλλοντικές , ΛΟΑΤΚΙ κλπ), είτε τον μισείς γιατί τον θεωρείς γκρινιάρη, τυχερό, ευνοημένο από την FIA και άλλα πολλά, οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε πως ο Σερ (με τον πρίγκιπα Κάρολο να πραγματοποιεί την επίσημη τελετή στο Κάστρο του Ουίνδσορ και τον 36χρονο οδηγό να λαμβάνει την ύψιστη αυτή τιμή) Λούις Χάμιλτον εκτός από απόλυτος ρέκορντμαν είναι και ο καλύτερος οδηγός όλων των εποχών στην ιστορία της Formula 1, αδιαμφισβήτητα!

Αυτό το χαμογελαστό παιδί από το ΣτίβενεΪτζ της Αγγλίας, με έντονη δραστηριότητα σε θέματα διακρίσεων, που έχει δημιουργήσει τη Hamilton Commission, που έχει σκοπό να βοηθήσει μαύρους επιστήμονες να βρουν το δρόμο τους προς το μηχανοκίνητο αθλητισμό, που είναι υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των ελευθεριών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και που υπερασπίζεται με θάρρος και σθένος τα πιστεύω του όταν η Formula 1 επισκέπτεται χώρες που δεν έχουν καλή ιστορία σε αυτούς τους τομείς, όπως για παράδειγμα η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, όπου έτρεξε με το κράνος του βαμμένο στα χρώματα του ουράνιου τόξου, που έχει έντονη περιβαλλοντική συνείδηση όπου εδώ και χρόνια όπως ο ίδιος έχει δηλώσει ακολουθεί βίγκαν τρόπο ζωής και χρησιμοποιεί μόνο ανακυκλωμένα ή ανακυκλώσιμα προϊόντα, που ο πατέρας του Άντονι Χάμιλτον έπαιξε καθοριστικό ρόλο με πολλούς τρόπους στην καριέρα αλλά και στον άνθρωπο Λούις, που τον ακολουθούσε πάντα σ όλους τους αγώνες, που ήταν το στήριγμά του και που το μόνο που είχε ζητήσει από τον γιο του ήταν να μη παρατήσει τα μαθήματά του και να τα πηγαίνει καλά στο σχολείο, που δούλευε τρεις δουλειές για να μπορεί ο μικρός τότε Λούις να τρέχει κάθε Σαββατοκύριακο εκεί όπου στα πρώτα του βήματα είδε ανθρώπους να τον κοιτάνε περίεργα επειδή ήταν έγχρωμος και όντας ο μοναδικός μαύρος σ όλες τις κατηγορίες που αγωνίστηκε και παρά τα όσα άκουγε από συναγωνιστές, κόσμο και παράγοντες  πετύχαινε να φεύγει πάντα μ ένα μεγάλο χαμόγελο και ως νικητής, που είχε το θάρρος στα 10 του χρόνια σε μια τελετή απονομής βραβείων, να πάει στον Ρον Ντένις που τότε ήταν επικεφαλής της McLaren, για να ζητήσει ένα αυτόγραφο και να του πει χαρακτηριστικά: «Γεια σας, είμαι ο Λούις Χάμιλτον, κέρδισα το Βρετανικό Πρωτάθλημα και μια μέρα θέλω να τρέξω με ένα από τα δικά σας αυτοκίνητα» και αργότερα να πάρει με την αξία του την ευκαιρία αυτή και να αρχίσει να γράφει ιστορία. Αυτό το παιδί κατάφερε να ξεχωρίσει γι αυτό που είναι, γιατί είναι ο εαυτός του, γιατί πολύ απλά δεν γεννήθηκε πρωταθλητής αλλά έγινε!

Τι κι αν έχασε λοιπόν απ τον Μαξ Φερστάπεν φέτος με τον χειρότερο δυνατό τρόπο (διότι σύμφωνα και με τους κανονισμούς της FIA ο αγώνας έπρεπε να τελειώσει πίσω από το safety car) και οι ήττες φυσικά είναι στο πρόγραμμα και αξίζουν συγχαρητήρια στον απίθανο 24χρονο Ολλανδό καθώς ήταν τουλάχιστον εξαιρετικός καθ όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν, ωστόσο η καριέρα του Λούις Χάμιλτον μιλάει από μόνη της και είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό που δείχνουν οι αριθμοί, οι οποίοι όμως είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακοί. Ο Βρετανός πολυπρωταθλητής έχει πάρει μέρος στην καριέρα του σε 288 Grand Prix. Από αυτά έχει κερδίσει τα 104 ενώ 103 φορές έχει ξεκινήσει από την pole position. Συνολικά έχει ανέβει στο βάθρο 182 φορές. Περιττό να πούμε ότι έχει την πρώτη θέση σε όλες αυτές τις κατηγορίες και φυσικά έχει 7 πρωταθλήματα όσα και ο θρύλος Μίκαελ Σουμάχερ. Για του λόγου το αληθές τα επιτεύγματα του Λούις δε μπορούν παρά να πείσουν και το πιο καχύποπτο οπαδό να παραδεχτεί πως πρέπει να νιώθουμε τουλάχιστον τυχεροί που ζούμε στην εποχή του και που μπορούμε ακόμα να τον απολαμβάνουμε να γράφει ιστορία όντας πλέον στα 37 του χρόνια.

Γιατί ναι, μπορεί να έχασε ένα πρωτάθλημα μετά από χρόνια, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ήρθε η ώρα το άστρο του να σβήσει. Ακόμα και στην ηλικία που είναι και με την καριέρα του να φτάνει προς το φινάλε η λάμψη που έχει είναι πιο έντονη από ποτέ, η διαφορά των 7 πρωταθλημάτων παραμένει και το όποιο «μίσος» έχει καλλιεργηθεί προς το πρόσωπό του από διάφορους επικριτές του, το οποίο πηγάζει κατά κύριο λόγο από ορισμένες αντιφατικές -κατά καιρούς- αποφάσεις της ομοσπονδίας είτε υπέρ του είτε κατά του, απλώς θρέφουν τον Λούις που όμως εδώ και τριάντα χρόνια το χει συνηθίσει και ξέρει να τις αντιμετωπίσει. Είναι ο GOAT της F1, αυτός που κατέρριψε όλα τα ρεκόρ και που συνεχίζει και να είστε σίγουροι θα συνεχίσει να γράφει ιστορία μέχρι και την τελευταία του μέρα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό και που όπως λέει και ένα moto:

 Still We Rise sir Lewis και παμε για το 8^ο…

                                                                      Κουρτσούνης Λεωνίδας