Type to search

NBA Κεντρική ΜΠΑΣΚΕΤ

Η μέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ

Share

Φωνές και αόρατοι άνθρωποι σημάδεψαν ένα παιδί πριν από χρόνια. Η εμπειρία είχε θαφτεί αλλά ουχί ξεχαστεί. Η σημασία της αναδείχθηκε στα τέλη Μαΐου του 2020 στη Μινεσότα.

εδώ και μια εβδομάδα σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να γράψω το παρόν κομμάτι μιας και είναι κατά κάποιο τρόπο, όχι όμως εντελώς έξω από το μπάσκετ και τον αθλητισμό. Τελικά είπα τη λέξη από F και κοίταξα τα κιτάπια μου για ανασύρω κάτι από τη μνήμη, επειδή ακριβώς το γεγονός μνημονεύεται με μια υπερβατική αφορμή

Στις 25 Μαϊου του 2020 έχασε τη ζωή του ο Τζωρτζ Φλόιντ με τον αστυνομικό Ντέρεκ Σόβιν να τον παρά επί 8 λεπτά τουλάχιστον. Τι κι αν ο άτυχος άνδρας φώναζε ότι δε μπορούσε να αναπνεύσει, τι κι αν όλοι η συγκεντρωμένοι στο σημείο φώναζαν για την κατάστασή του. Οι αστυνομικοί παρέμεναν ακίνητοι, θαρρείς πως ήθελαν να του ρίξουν και χαριστική βολή αλλά δεν τον έκαναν για να μην λιντσαριστούν άσχημα.

Το “I can’t breathe”: και ο Τζωρτζ έγιναν σύμβολα. Είχαμε διαδηλώσεις παντού και συμμετοχή πολλών παικτών του NBA, μεταξύ αυτών και του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Υπήρξαν βέβαια και φωνές όμοιες με τη Λόρα Ίνγκραχαμ που θεωρούν ότι οι πλούσιοι αθλητές πρέπει να “σκάνε και να ντριπλάρουν”, αλλά δεν πέτυχαν τον στόχο τους. Απλώς έκρωξαν άλλη μια φορά και ξέρει ο καθένας που είναι για να τις αποφεύγει.

Εγώ βρισκόμουν εννοείται πολύ μακριά από τις εξελίξεις τις οποίες όμως παρακολουθουσα στενά. Για ένα περίεργο λόγο ο νους κάποια στιγμή έφυγε από το θυμό και θυμήθηκε κάτι άλλο.

Με αφορμή τα γεγονότα στην Αμερική να πω μια ιστορία. Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πόσο αγαπώ τα videogames γενικά αλλά κυρίως κάποια μιας εταιρείας με προσομοίωση ενός αθλήματος που παίζεται με τα χέρια.

Μεταφερόμαστε λοιπόν στο 2013. Αποφασίζω μια φορά κι εγώ να κάνω team up με αλλους. Δεν είχα mic αλλά τους άκουγα. Καθώς λοιπόν τους τάιζα σε κάθε play θυμάμαι χαρακτηριστικά τον έναν να λέει στους άλλους: “Yo bruh the kid actually passes the ball he is unselfish. We might win this! Look at him go!”

Εάν δεν κάνω πολύ μεγάλο λάθος λόγω της χροιάς της φωνής νομίζω ότι ήταν μαύροι.( Το μαύροι δεν το λέω υποτιμητικά. Ένας πολύ καλός φίλος έχει τέτοιο χρώμα. Θυμάμαι μια συνέντευξη του Ζερό στην Μελέτη να λέει:  “έγχρωμος είναι αυτός που έχει πολλά χρώματα. Μαύρος είμαι δεν είναι κακό”).

Τελειώνει το ματς τα έχουμε πάει περίφημα. Ήμουν μικρός τότε και δεν είπα μετά τι σκέφτηκα ούτε τους έψαξα. Εγώ που δύσκολα χαίρομαι με το οτιδήποτε πια, εκείνη τη μέρα είχα ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Κάθε φορά που βλέπω μια δυσμενή διάκριση εις βάρος ανθρώπων σκέφτομαι εκείνη την ημέρα. Γιατί να μην μπορούμε να μπαίνουμε μπροστά για κάτι συνολικό παρά μόνο κατεβαίνουμε ένας ένας για τα δικά του μόνο και έχουμε χεσμένους τους άλλους…?

Δεν τους είδα ούτε τους ξανάκουσα ποτέ. Εύχομαι να είναι υγιείς ζωντανοί και να μη φοβούνται να τα βάλουν με κανέναν. Δε σας ξεχνάω. Γαμώτο συγκινήθηκα πάλι…#NoJusticeNoPeace

 

 

Επιμέλεια: Γιωργος Διαλυνάς

Tags:

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *