Πως ο Παναθηναϊκός από μεγάλο αουτσάιντερ έφτασε να κάνει περήφανη ολόκληρη την Ελλάδα

Σε τέσσερις ημέρες από σήμερα,θα έχει περάσει και επίσημα μισός αιώνας από τότε που ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε ως το απόλυτο αουτσάιντερ την πορεία του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 1970/71 και “άθελα” του έκανε ολόκληρη την Ελλάδα περήφανη όντας η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει φτάσει ποτέ σε τελικό Ευρωπαϊκής διοργάνωσης,ένα ρεκόρ το οποίο παραμένει άσπαστο μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και απ’ότι φαίνεται θα περάσουν πολλά ακόμα χρόνια για να ξαναδούμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο.Εμείς σήμερα θα βάλουμε στο μικροσκόπιο την πορεία του τριφυλλιού εκείνη την σεζόν και να δούμε τι οδήγησε τους πράσινους τόσο μακριά στην διοργάνωση το οποίο έγινε το έναυσμα για παρόμοιες πορείες τα επόμενα χρόνια.

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ:ΦΕΡΕΝΤΣ ΠΟΥΣΚΑΣ(1927-2006)

Πρωτεργάτης της σπουδαίας αυτής επιτυχίας ήταν ο Ούγγρος προπονητής Φέρεντς Πούσκας. Έχοντας κάνει ένα σύντομο πέρασμα από την Αμερική και την Ισπανία ο Παναθηναϊκός ήταν ο επ’αριθμόν 5 σταθμός της προπονητικής του καριέρας.Έχοντας ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά(1969/70),έβαλε πλώρη για το επόμενο μη γνωρίζοντας το τι επίτευγμα θα κατόρθωνε να πετύχει λίγο καιρό αργότερα.Εκτός από την πολυσχιδή καριέρα που είχε ως ποδοσφαιριστής,αγωνιζόμενος για την Χόνβεντ και την Ρεαλ Μαδρίτης,δεν είχε την ανάλογη συνέχεια πέρα από τον τελικό του 1971 ως προπονητής παραμένοντας στην τεχνική ηγεσία μέχρι το 1974.Στην χώρα μας για τελευταία φορά ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα για λογαριασμό της ΑΕΚ και έκτοτε δεν ξαναγύρισε στην Ελλάδα.Μετά από θητείες σε ομάδες της Νότιας Αμερικής,στην Αυστραλία αλλά και την εθνική Ουγγαρίας κρέμασε οριστικά το κουστούμι του σε ηλικία 66 ετών.Λίγα χρόνια αργότερα,το 2000 διαγνώστηκε με αλτσχάιμερ το οποίο τον συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής του.Άφησε την τελευταία του πνοή από πνευμονία στις 17 Νοεμβρίου 2006 από πνευμονία και θάφτηκε στην Βασιλική του Αγίου Στεφάνου στις 9 Δεκεμβρίου 2006.Είχε προηγηθεί λαικό προσκύνημα στην πλατεία των Ηρώων στην Βουδαπέστη καθώς και στο στάδιο Nepstadion το οποίο είχε πάρει το όνομα του από το 2002.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ

1ος Γύρος

Πρώτος αντίπαλος του Παναθηναϊκού ήταν η Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο. Η διαφορά δυναμικότητας στις δύο ομάδες ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής και δύο νίκες,1-2 εκτός έδρας και 5-0 στην Λεωφόρο πέρασαν εύκολα στον επόμενο γύρο.Τα κάστανα από την φωτιά στις δύο αναμετρήσεις ανέλαβαν να βγάλουν ο Κώστας Ελευθεράκης και ο Αντώνης Αντωνιάδης ο οποίος είχε σκοράρει το 50% των συνολικών του γκολ στην διοργάνωση.

2oς Γύρος 

Στον δεύτερο γύρο,τον Παναθηναϊκό τον περίμενε η πανίσχυρη Σλόβαν Μπρατισλάβας η οποία τότε υπαγόταν στην Τσεχοσλοβακία η οποία διαλύθηκε αρκετά αργότερα,το 1993 ειρηνικά με πρωτοβουλία των Σλοβάκων.Παρά την μεγάλη φήμη του αντιπάλου,μίλησε ο νόμος της Λεωφόρου όπου στον πρώτο αγώνα ήταν κατάμεστη και αυτό αρκούσε για να πάρει κεφάλι στην υπόθεση πρόκριση επικρατώντας με 3-0 χάρη σε τέρματα του “Στρατηγού” Μίμη Δομάζου,του Αντώνη Αντωνιάδη και του Γιώργου Δεληγιάννη.

Προημιτελικά

Μετά από ένα διάλειμμα διάρκειας περίπου 5 μηνών,ήταν η σειρά της Έβερτον να έρθει αντιμέτωπη με τους πράσινους.Στην μνήμη των φιλάθλων του Παναθηναϊκού ωστόσο θα μείνει ο αριθμός 9.Ήταν το νούμερο της φανέλας που φορούσε ο Αντώνης Αντωνιάδης,9 λεπτά πριν την λήξη του πρώτου αγώνα σκόραρε,και το ρολόι στο “Γκούντισον Παρκ” έδειχνε 9 το βράδυ.Βέβαια τα “Ζαχαρωτά” ισοφάρισαν αργότερα με τον Τζόνσον αλλά η ισοπαλία στον αγώνα της Αθήνας σε συνδυασμό με 1-1 και τον κανονισμό των εκτός έδρας γκολ,έστειλαν τον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά στην ιστορία του στα ημιτελικά.Η παρούσια του Άνθιμου Καψή(πατέρα του επίσης ποδοσφαιριστή Μιχάλη) στην άμυνα ήταν καθοριστική με τον Τζο Ρόιλ να αδυνατεί να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στο χορτάρι.Επιπλέον το ασφυκτικό πρέσινγκ του αντιπάλου στο κέντρο απέδωσε καρπούς..

Ημιτελικά 

Αντίπαλος στην ημιτελική φάση του κυπέλλου Πρωταθλητριών ήταν ο Ερυθρός Αστέρας ο οποίος αποτελούσε μια από τις ισχυρότερες ομάδες των Βαλκανίων εκείνη την εποχή.Αυτό το μαρτυρά και το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα όπου χάρη στο χατ-τρικ που σημείωσε ο Όστογιτς και το τέρμα του Γιάνκοβιτς,οι ερυθρόλευκοι φάνταζαν ως το απόλυτο φαβορί για τον επαναληπτικό της Λεωφόρου.Το γκολ του Αριστείδη Καμάρα όμως στον πρώτο αγώνα αποδείχθηκε σωτήριο καθώς ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 3-0 και χάρη στο εκτός έδρας γκολ στο Βελιγράδι,έφτασε στην πηγή και τον τελικό του Γουέμπλει.Σύμφωνα με τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού Τάκη Οικονομόπουλο είχαν βρέξει την μικρή περιοχή στην εστία του και ήταν δύσκολο να αποκρούσει τα σουτ που επιχειρούσαν οι γηπεδούχοι.

Ο μεγάλος τελικός

Ο Άγιαξ έμελλε να ήταν ο αντίπαλος του τριφυλλιού στον μεγάλο τελικό και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού είχαν κάνει την μεγαλύτερη ως τότε απόβαση πηγαίνοντας με κάθε μέσο στο Λονδίνο.Στο Γουέμπλει είχαν παρευρεθεί ακόμα και επώνυμοι φίλοι των πρασίνων οι οποίοι ήταν αποφασισμένοι να κατακτήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο.Ο “Αίαντας” είχε τότε στις τάξεις του αστέρες όπως ο Γιόχαν Κρόιφ,ο Πιτ Κάιζερ και τον Γιόχαν Νέεσκενς.Παρόλα αυτά ηττήθηκε 2-0 χάρη σε γκολ του Βαν Ντάικ στο 5ο λεπτό και αυτογκολ του Καψή στο 87′.Αλλά το κατόρθωμα αυτό αναγνωρίστηκε τόσο από τους Έλληνες φιλάθλους όσο και από αυτούς του εξωτερικού.Παρά την ήττα οι παίκτες και ο προπονητής του Παναθηναϊκού έφτασαν ως θριαμβευτές στην Αθήνα.

Έφτασε δύο φορές ξανά κοντά στο θαύμα.Το 1985 και 1996 αλλά και το 2003 όπου λίγο έλειψε να αποκλείσει την μετέπειτα κυπελλούχο Ευρώπης Πόρτο.Το έπος του Γουέμπλει ωστόσο ήταν το λιθαράκι για ακόμα μεγαλύτερες πορείες τα επόμενα χρόνια.Ας ελπίσουμε πως στο μέλλον θα έχουμε ανάλογα γεγονότα με αυτά του 1971.

Επιμέλεια: Χρήστος Σ.Κονδύλης