Βασιλικότερος του βασιλέως…

Ο Λεμπρόν Τζέιμς ήδη τράβηξε τα βλέμματα πάνω του στην είσοδο του μιλένιουμ, πριν ακόμα μπει στο ΝΒΑ. Μήπως όμως έχει μια ασυλία γύρω από το όνομα και τα λεγόμενά του μεγαλύτερη κι από παίκτες  τηλεριάλιτι; Πάμε να δούμε γιατί ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είναι οικουμενικά αγαπητός όπως ο Ροναλντίνιο στο ποδόσφαιρο, διχάζει δημιουργώντας αντίπαλα στρατόπεδα και κυρίως στρεβλές εικόνες.

Να αρχίσουμε όμως από το δίκιο του. Ναι όντως δεν έχει υπάρξει πιο ολοκληρωμένος παίκτης από αυτόν. Έχει γίνει ο καλύτερος σμολ φόργουορντ που πέρασε ποτέ κι ακόμα κι αν για κάποιους το debate παραμένει ανοιχτό, σίγουρα είναι ένα από τα ονόματα που διεκδικούν με αξιώσεις το χρίσμα. Ήταν για χρόνια ο παίκτης που καθόριζε τις εξελίξεις στην ανατολική περιφέρεια και είχε δημιουργήσει και το περίφημο Λεμπρόντο, την πελατειακή σχέση του με τους Τορόντο Ράπτορς. Οδήγησε τους Κλίβελαντ Καβαλίερς για πρώτη φορά σε τελικούς το 2007 κάνοντας θόρυβο. 9 Χρόνια μετά μαζί με τον Κάιρι Έρβινγκ πρωταγωνίστησε στο έπος απέναντι στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς που είχαν τελειώσει τη σεζόν με το ιστορικό ρεκόρ 73-9 και προηγούνταν με 3-1 στη σειρά των τελικών.

Όμως πέρα από τον θόρυβο των επιτυχιών υπάρχει κι ένας άλλος, αυτός των περίεργων επιλογών (μπασκετικών μέσα στο πλαίσιο εξουσίας του αλλά και άλλων) και ως ένα σημείο και των αποτυχιών.

Κρις Μπος Ντουέιν Γουέιντ, Ρέι Άλεν, Κάιρι Έρβινγκ, Άντονι Ντέιβις, Ντουάιτ Χάουαρντ (ακόμα και σε άλλο ρόλο), Κέβιν Λοβ. Αυτά είναι τα καλύτερα ονόματα με τα οποία έχει μοιραστεί το παρκέ, χωρίς καν να αναφέρουμε το supporting cast με το οποίο έχει συνυπάρξει κατά καιρούς. Δεν είναι ότι δεν είχε βοήθεια λοιπόν, κανείς δε μπορεί να τα καταφέρει μόνος του. Ίσα ίσα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι παρα είχε βοήθεια σε σχέση με άλλους αστέρες. Το καλοκαίρι του 2010 πήγε μαζί με τον Μπος ως ελεύθερος στη South Beach. Η απόφασή του μάλιστα μεταδόθηκε σε τηλεοπτικό απόσπασμα που έφερε αυτόν ακριβώς τον τίτλο.

Μετά λοιπόν από την επιτομή της φαμφάρας ακολούθησε η αξέχαστη παρουσίασή του από τους Μαϊάμι Χιτ. «Θα κερδίσουμε όχι ένα όχι δύο όχι τρία όχι τέσσερα όχι πέντε όχι έξι όχι 7» (πρωταθλήματα) έλεγε. Δυστυχώς λογάριαζε χωρίς το Ντάλας. Οι Μάβερικς αθόρυβα και σταθερά, εμπνευσμένοι από το τατουάζ του Τζέισον Τέρι πριν αρχίσει η σεζόν, έκαναν μια τρομερή πορεία και  τον συνάντησαν στους τελικούς. Εκεί Ο Σον Μάριον του έβγαλε το λάδι κυνηγώντας τον χωρίς διακοπή, όπως κι ο Τζέι Τζέι Μπαρέα. Το αδύνατο πήρε σάρκα και οστά.

Το 2014, ένα χρόνο μετά την άρνηση του Γκρεγκ Πόποβιτς να κάνει φάουλ το Σαν Αντόνιο πήρε τη ρεβάνς. Όταν ήρθαν οι Γουόριορς το 2015 είναι αλήθεια ότι τον βρήκαν χωρίς τον Λοβ, ένεκα της εξάρθρωσης ώμου που του προκάλεσε ο Κέλι Ολίνικ, και με τον Έρβινγκ τραυματία από ένα σημείο κι έπειτα. Όμως το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος για το 2016. Με τον Στεφ Κάρι να αντιμετωπίζει θέματα τραυματισμών και τον Ντρέιμοντ Γκριν να χάνει ένα παιχνίδι λόγω αυστηρής αποβολής που μεγιστοποίησε και ο ίδιος ο Λεμπρόν, υπάρχει μια εξήγηση για την κατάρρευση χωρίς να μειώνεται βέβαια ο άθλος. Εννοείται πως δεν ξεχνάμε το «The block» πάνω στον Αντρέ Ιγκουοντάλα, το ίδιο όμως θα πρέπει να συμβαίνει και με το dagger του «Κύριε ελέησσον». Την επόμενη διετία ήταν και πάλι στην πλευρά που παρακολουθούσε το πανηγύρι.

Όταν ήταν στους «Καβς» ουσιαστικά ο ίδιος ξήλωσε τον Ντέιβιντ Μπλατ κι έφερε τον φίλο του τον Ταϊρόν Λου. Όταν ο Κόλιν Κάπερνικ διαμαρτυρήθηκε στήριξε την προσπάθειά του. Στο θέμα που προέκυψε όμως με την Κίνα εξαιτίας του tweet στήριξης του Ντάριλ Μόρεϊ στο Χονγκ Κονγκ, επέλεξε να αποστασιοποιηθεί φοβούμενος ίσως αντιδράσεις χορηγών.

Πέρα από τον ίδιο μερίδιο διχασμού έχει σίγουρα και το fanbase του. Πολλοί αστέρες έχουν οπαδούς, πρώτη φορά όμως υπάρχει τόσο συστηματική προσπάθεια για να ανακηρυχθεί ο καλύτερος όλων των εποχών. «Όχι δεν είχε βοήθεια όταν έχανε, έχανε πάντα από καλύτερες ομάδες, δείτε πόσες φορές έχει πάει τελικούς» το πόσους έχει χάσει ούτε λόγος. Σίγουρα παίζουν ρόλο και τα μίντια. Όταν έχεις δημοσιογράφους να ακολουθούν ίδια γραμμή όπως ο Νικ Ράιτ, ο Κόλιν Κάουχερντ, ακόμα και δικοί μας εδώ (ονόματα δε λέμε) και μάλιστα δε δέχονται άλλη άποψη για την δεκάδα πχ όλων των εποχών γιατί υπάρχουν «κάποια πράγματα που είναι αντικειμενικά» ενώ χωρίς να εξηγήσουν λένε ότι ο Κόμπε Μπράιαντ είναι «με το ζόρι παίχτης του τοπ10, ενώ ο Λεμπρόν σίγουρα παίκτης τοπ5 και μάλλον τοπ3». Σαφώς υπάρχουν και οι ανάποδοι ακραίοι όπως ο Σκιπ Μπέιλες αλλά κάπου ώπα.

Ο Λεμπρόν είναι πολύ μεγάλος παίκτης. Είναι κορυφαίος αλλά όχι ο κορυφαίος, όσο κι αν θέλουν να πείσουν για το αντίθετο. Μπάσκετ υπήρχε και πριν το 2003 όπως υπάρχει και τώρα και θα υπάρχει και μετά.

Υ.Γ. Αν με θεωρήσετε τον Έλληνα Σκιπ Μπέιλες τότε μπράβο σας.

Επιμέλεια: Γιώργος Διαλυνάς