Σαν σήμερα: Το τελευταίο πρωτάθλημα της δυναστείας των Σέλτικς και ο… ηττημένος MVP των τελικών, Τζέρι Ουέστ. (pics & vids)

Το ημερολόγιο έγραφε 5 Μαΐου του 1969. Μια ημερομηνία σημαδιακή για το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου. Μπόστον Σέλτικς και Λος Άντζελες Λέικερς κοντράρονταν στο πλαίσιο των Τελικών του 1969 σε μια σειρά που όμοιά της πιθανόν δε θα ξαναδούμε ποτέ.

Ήταν μια ιδιαίτερη σεζόν καθώς οι “Κέλτες” προετοιμάζονταν για το 11ο πρωτάθλημα σε διάστημα δεκατριών χρόνων και τελευταίο για λογαριασμό της συγκεκριμένης δυναστείας που μεσουρανούσε τη δεκαετία του 1960. Η αρμάδα του Μπιλ Ράσελ (παίκτης-προπονητής τα τελευταία τρία χρόνια), του Σαμ Τζόουνς και του Τζον Χάβλιτσεκ έδινε τον τελευταίο της “χορό” με τους δύο πρώτους, μάλιστα, να αποσύρονται μετά από αυτή τη χρονιά. Από την άλλη, οι “Λιμνάνθρωποι” του Τζέρι Ουέστ, του Γουίλ Τσάμπερλεϊν και του Ελτζιν Μπέιλορ έψαχναν το πρώτο δαχτυλίδι της καριέρας τους και πρώτο για λογαριασμό της ομάδας τους από το 1954.

Οι δύο ομάδες έφτασαν στους Τελικούς χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία με τους Σέλτικς να νικούν κατά σειρά τους Φιλαδέλφεια 76ερς (4-1) και Νιου Γιορκ Νικς (4-2), ενώ οι Λέικερς επιβλήθηκαν των Σαν Φρανσίσκο Γουόριορς, τωρινοί Γκόλντεν Στέιτ, (4-2) και Ατλάντα Χοκς (4-1). Με το ξεκίνημα των Τελικών, οι Λέικερς είχαν ένα θεωρητικό προβάδισμα έναντι των “αιωνίων” αντιπάλων τους λόγω του πλεονεκτήματος της έδρας, γεγονός που επιβεβαιώθηκε αφού πήραν κεφάλι στη σειρά με 2-0 έχοντας πρωταγωνιστή τον Ουέστ των 53 και 43 πόντων αντίστοιχα (120-118, 118-112 τα σκορ). Ωστόσο, η συνέχεια ήταν αντιστρόφως ανάλογη υπέρ των Σέλτικς οι οποίοι υπερασπίστηκαν κι αυτοί την έδρα τους φέρνοντας τη σειρά στα ίσα με 2-2 (111-105, 89-88) έχοντας ως βασικά όπλα την επιθετική πολυφωνία, την καλή άμυνα και την ομαδική τους λειτουργία. Ακολούθησαν ισάριθμες νίκες για τις δύο ομάδες στην έδρας τους στο πέμπτο (117-104 οι Λέικερς στο Λος Άντζελες) και έκτο (99-90 οι Σέλτικς στη Βοστώνη) ματς με τη σειρά να οδηγείται στην έσχατη λύση, το μεγάλο Game 7 που λάμβανε χώρα στο “Forum” του Λ.Α. και το οποίο θα καθόριζε τον πρωταθλητή.

Ήταν το ματς όπου θα “έσπαζαν καρδιές”. Θα έκλειναν με τον πλέον ιδανικό τρόπο την εποχή της δυναστείας τους οι “Κέλτες” ή μήπως είχε έρθει η ώρα να γευτούν το νέκταρ του νικητή οι “Λιμνάνθρωποι”; Ήταν μια σκληρή μάχη ανάμεσα σε αυτά τα δύο μεγαθήρια της εποχής. Οι Σέλτικς είχαν ένα ισχνό προβάδισμα τριών πόντων στην ανάπαυλα (59-56) και με ένα τρίτο κυρίαρχο τρίτο δωδεκάλεπτο, ευτύχησαν να προηγηθούν με 91-76 κατά την έναρξη της τελευταίας περιόδου έχοντας τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τον τίτλο. Σε συνδυασμό με τα πέντε φάουλ που είχε ο Τσάμπερλεϊν και κατ’επέκταση την πιο προσεκτική άμυνά του, το έργο γινόταν ακόμα πιο δύσκολο για την ομάδα του Λος Άντζελες. Ωστόσο, κατάφερε να μειώσει τη διαφορά σε μονοψήφια τιμή (103-94) πέντε λεπτά πριν το τέλος, πρώτου χάσει σε εκείνο το σημείο τον Τσάμπερλεϊν λόγω τραυματισμού. Οι Λέικερς δε τα παρατούσαν. Με ένα σερί 8-0 έφεραν το ματς σε απόσταση βολής (103-102) με δύο λεπτά να απομένουν. Οι Σέλτικς είχαν πάθει ένα καλό μπλακ-άουτ αλλά εκεί εμφανίστηκε ο Ντον Νέλσον (μετέπειτα Hall of Famer ως προπονητής) για να δώσει τεράστια ανάσα στην ομάδα του με σουτ από το ύψος των βολών και να γράψει το 105-102. Στη συνέχεια, το Λος Άντζελες δε μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του δώθηκαν για να διεκδικήσει μέχρι τέλους το ματς και το τελικό 108-106 ήταν πλέον γεγονός.

Στην τελευταία παράστασή τους, οι παντοδύναμοι Μπόστον Σέλτικς έγραψαν το τελευταίο κεφάλαιο της ένδοξης ιστορίας τους με ολόχρυσα γράμματα, με τον τρόπο που είχαν μάθει να ζουν για πάνω από μία δεκαετία: με το να νικάνε και να παίρνουν τίτλους. Δεν ήταν ακόμα γραφτό για την παρέα του Τσάμπερλεϊν και του Ουέστ να στεφθούν πρωταθλητές, πράγμα που πέτυχαν εν τέλει στα τελειώματα της καριέρας τους τη σεζόν 1971-72. Για την ιστορία, πρωταγωνιστές του έβδομου αγώνα από την πλευρά των νικητών ήταν οι Τζον Χάβλιτσεκ (26π., 9ριμπ., 5ασ.), Μπιλ Ράσελ (6π., 26ριμπ., 6ασ.) και Σαμ Τζόουνς (24π., 7ριμπ.) ενώ για τους Λέικερς που έκαναν συγκινητική προσπάθεια στο τέλος να κάνουν την ανατροπή, ξεχώρισαν οι Τζέρι Ουέστ (42π., 13ριμπ., 12ασ.), Έλτζιν Μπέιλορ (20π., 15ριμπ., 7ασ.) και Γουίλτ Τσάμπερλεϊν (18π., 27ριμπ.). Το αξιοσημείωτο αυτής της ιστορίας και γεγονός που δεν επαναλήφθηκε ποτέ ξανά στα χρονικά της Λίγκας ήταν η βράβευση του Ουέστ ως πολυτιμότερος παίκτης των Τελικών (Finals MVP award) παρόλο που η ομάδα του δεν κέρδισε το πρωτάθλημα! Η αλήθεια είναι πως οι επιδόσεις και τα νούμερά του σε αυτά τα 7 παιχνίδια της σειράς ήταν ανεπανάληπτα αφού μέτρησε τον απίθανο μέσο όρο των 37.9 πόντων (49% στα σουτ, 84% στις βολές) ενώ παράλληλα είχε 4.7 ριμπάουντ και 7.4 ασίστ.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια σελίδα-ορόσημο στην “Βίβλο” του NBA λόγω της σημασίας και της μοναδικότητας την γεγονότων που κουβαλά η ιστορία της σπουδαίας σεζόν 1968-69.

Δείτε σε υψηλή ευκρίνεια την τελευταία περίοδο του έβδομου αγώνα εκείνων των τελικών:

Επιμέλεια: Αλέκος Χρυσικόπουλος