Το “last dance” τριών ιερών «τεράτων» του Παγκοσμίου μπάσκετ

Ο Βασίλης Σπανούλης μαζί με τον Πάου Γκασόλ και τον Λουίς Σκόλα ανήκουν στο κλειστό γκρουπ των 40άρηδων, που είναι πιθανόν να ηγηθούν των εθνικών τους ομάδων το προσεχές καλοκαίρι.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο πλησιάζουν και σύσσωμος ο ελληνικός μπασκετικός κόσμος-και όχι μόνο- αναμένει να μάθει αν ο Βασίλης Σπανούλης θα αγωνιστεί με το «εθνόσημο» για μια τελευταία φορά πριν κλείσει την σπουδαία καριέρα του.

Ο Ρικ Πιτίνο, ο οποίος θα είναι, όπως όλα δείχνουν, ο προπονητής της Εθνικής ομάδας στο Προολυμπιακό τουρνουά στην Βικτώρια του Καναδά (29/6-4/7), έχει εκφράσει πολλάκις την επιθυμία του να έχει τον “Kill-Bill” στυλοβάτη στη νέα προσπάθεια της Εθνικής για πρόκριση στην Ολυμπιάδα. Ο Σπανούλης από την άλλη, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει τον περασμένο Νοέμβριο είχε δηλώσει ότι τον ιντριγκάρει η ιδέα επιστροφής στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο.

Ωστόσο, ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν είναι ο μόνος 40άρης που επιθυμεί να ενισχύσει τη χώρα του στους προσεχείς Ολυμπιακούς αγώνες. Στο συγκεκριμένο γκρουπ παικτών πρέπει να συμπεριλάβουμε και άλλους δύο θρύλους του Παγκοσμίου μπάσκετ, τον Πάου Γκασόλ και τον Λουίς Σκόλα. Πρόκειται για δύο αθλητές που αποτελούν πρότυπο για τη νέα γενιά τόσο για τα κατορθώματά τους όσο και για την αφοσίωσή τους με την Εθνική ομάδα. Με αφορμή λοιπόν την προοπτική να τους δούμε το προσεχές καλοκαίρι να αγωνίζονται με το «εθνόσημο», πάμε να θυμηθούμε τους σημαντικούς σταθμούς της καριέρας των δύο σούπερ σταρ, αλλά και τα πεπραγμένα τους σε διασυλλογικό και εθνικό επίπεδο.

Πάου Γκασόλ(6/7/1980)

Ο διεθνής Ισπανός σέντερ επέστρεψε μετά από 20 χρόνια στα ευρωπαϊκά παρκέ και την αγαπημένη του Μπαρτσελόνα, προκειμένου να προσθέσει στο παλμαρέ του την κούπα της Ευρωλίγκας και να γράψει έναν ιδανικό επίλογο στην πλούσια καριέρα του.

Μην ξεχνάμε ότι ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στους «μπλαουγκράνα» το 1998, με τους οποίους αγωνίστηκε ως το 2001 κατακτώντας 2 πρωταθλήματα (1999,2001) και ένα Κύπελλο Ισπανίας(2001). Στη συνέχεια, ακολούθησε 18ετή θητεία στο NBA, όπου κατέκτησε δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή(2009,2010) με τους Λος Άντζελες Λέικερς, ενώ επιλέχθηκε 6 φορές για να αγωνιστεί στο All Star Game, έχοντας μέσα σ’ όλα και αμέτρητες ατομικές διακρίσεις. Αναμφισβήτητα, είναι ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς ηγέτες που έχουν περάσει από τα παγκόσμια παρκέ.

Όσον αφορά το κεφάλαιο Εθνική ομάδα, την οποία ο ίδιος επιθυμεί να ενισχύσει στους Ολυμπιακούς στο Τόκιο, η συλλογή τίτλων του με τη «Φούρια Ρόχα» ξεκίνησε από τις μικρές εθνικές ομάδας της Ισπανίας, όπου την τριετία 1998-2001 κατόρθωσε να κατακτήσει 2 χρυσά μετάλλια και ένα χάλκινο, προαναγγέλοντας κατά κάποιον τρόπο για το τι θα επακολουθούσε τα επόμενα χρόνια.

Η αυτοκρατορία του με την αντρική ομάδα ξεκίνησε από το Eurobasket του 2001 στην Τουρκία, όπου οι Ισπανοί κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο με τον ίδιο πρωταγωνιστή(17,3 πόντους και 9,7 ριμπάουντ μέσο όρο). Έπειτα ακολούθησε το ασημένιο μετάλλιο στο Eurobasket της Σουηδίας το 2003, όντας μάλιστα πρώτος σκόρερ με απίστευτες εμφανίσεις. Στον τελικό με την Λιθουανία ήταν εντυπωσιακός μετρώντας 36 πόντους και 12 ριμπάουντ. Βλέποντας αυτή την ιδιαίτερα ταλαντούχα φουρνιά να σαρώνει τα μετάλλια, καταλάβαινε κανείς ότι η ώρα της κορυφής δεν θα αργούσε να έρθει. Και πράγματι, ήταν στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το 2006 όταν η Εθνική Ισπανίας έκανε άπαντες να παραμιλάν-με πρώτη και καλύτερη την εθνική μας ομάδα- με το ολοκληρωτικό μπάσκετ που έπαιξε, με τον Γκασόλ να ανακηρύσσεται MVP του τουρνουά.

Για να μην πολυλογούμε, έκτοτε με το «εθνόσημο» ο “Spaniard”, όπως και τον αποκαλούσαν οι συμπαίκτες του στους Lakers, στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης 3 φορές(2009,2011,2015), ενώ πήρε ασημένιο και χάλκινο μετάλλιο το 2007 και το 2017 αντίστοιχα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για τα κατορθώματα με την εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου έχει αναδειχθεί δύο φορές αργυρός(2008,2012) και μία χάλκινος Ολυμπιονίκης(2016).

Ο ίδιος πλέον, πέρα από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας με την Μπαρτσελόνα, φιλοδοξεί να συμμετάσχει με την εθνική Ισπανίας στην Ολυμπιάδα του Τόκιο με απώτερο στόχο την κατάκτηση του τέταρτου συνεχόμενου Ολυμπιακού μεταλλίου.

Λουίς Σκόλα(30/4/1980)

Ο Αργεντινός σταρ παρά τα 41 του χρόνια, συνεχίζει ακάθεκτος να αγωνίζεται σε  υψηλό επίπεδο. Μετά το περσινό πέρασμά του από την Αρμάνι, όπου σε 19 λεπτά συμμετοχής σε ιταλικό πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα μέτρησε 11.2 πόντους και 9.2 πόντους μέσο όρο αντίστοιχα, τη σεζόν που διανύουμε κάνει εξαιρετική χρονιά με την ιταλική Βαρέζε. Εκεί ο Σκόλα έχει κατά μέσο όρο στη Lega Basket 18,7 πόντους, 7 ριμπάουντ και 1 ασίστ. Ο ίδιος επέλεξε να αγωνιστεί και φέτος έχοντας ως απώτερο στόχο να αγωνιστεί με την Αργεντινή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, για πέμπτη φορά στην καριέρα του.

Να υπενθυμίσουμε ότι με τη φανέλα της «μπιανκοσελέστε» κατέκτησε πρόπερσι το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του Πεκίνου το 2019, καταγράφοντας 135 πόντους και 57 ριμπάουντ στην πορεία μέχρι τον τελικό. Αυτό ήταν μάλιστα το δεύτερο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Κύπελλο, καθώς και το 2002 είχε οδηγήσει την χώρα του στη 2^η θέση στο τουρνουά στην Ιντιανάπολη των Η.Π.Α. .

Ο διεθνής φόργουορντ έχει γράψει ιστορία με την Εθνική Αργεντινής, την οποία υπηρετεί ανελλιπώς από το 1995 όταν και πρωτοξεκίνησε από τις «μικρές» εθνικές ομάδες. Ενδεικτικό είναι ότι μέχρι σήμερα έχει σημειώσει συνολικά 2.791 πόντους με την «αλμπισελέστε», όντας ο πρώτος σκόρερ της, έχοντας κατακτήσει ένα σωρό μετάλλια και αμέτρητες ατομικές διακρίσεις. Για το μπάσκετ της Αργεντινής είναι ζωντανός θρύλος.

Συγκεκριμένα, πέρα από τα τρία χρυσά(1995,1996,2000) και το ένα χάλκινο(2001) που απαριθμεί με τις «μικρές» εθνικές ομάδες της χώρας του, ως μέλος της εθνικής ανδρών ο Σκόλα είναι κάτοχος 2 χρυσών(2001,2011), 5 αργυρών (1999,2003,2007,2015,2017) και 3 χάλκινων μεταλλίων(1999,2009,2013) στο Αμερικανικό πρωτάθλημα. Ωστόσο, με τίποτα δεν συγκρίνονται αυτά, όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος άλλωστε με τα δύο μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες(1 χρυσό στην Αθήνα το 2004, 1 χάλκινο στο Πεκίνο το 2008).

Σε διασυλλογικό επίπεδο, ο «Λουί» όπως είναι και το παρατσούκλι του, αφού ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο Αργεντίνικο πρωτάθλημα με την Φέρρο Οέστε(1995-1998), μετακόμισε στην Ευρώπη για να μεταγραφεί στην τότε Τάου Κεράμικα, με την οποία την επταετία που αγωνίστηκε κατέκτησε πρωτάθλημα Ισπανίας (2002), τρία Κύπελλα(2002,2004,2006) και ισάριθμα Σούπερ Καπ Ισπανίας(2005,2006,2007).

Έφτασε μάλιστα σε final 4 τρεις σερί χρονιές(2005-2007) αλλά και στους τελικούς της Ευρωλίγκας τη σεζόν 2000-2001 χωρίς όμως να καταφέρει να κερδίσει την κούπα. Κατάφερε πάντως να μπει δύο φορές στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης(2006,2007) όντας εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας του.

Μετά το πετυχημένο πέρασμα από τη χώρα των Βάσκων, το καλοκαίρι του 2007 έκανε το μεγάλο βήμα για τον μαγικό κόσμο του NBA. Εκεί αγωνίστηκε 10 ολόκληρα χρόνια με τις φανέλες διάφορων ομάδων, μεταξύ των οποίων των Χιούστον Ρόκετς, Φοίνιξ Σανς, Ιντιάνα Πέισερς, Τορόντο Ράπτοπς και Μπρούκλιν Νετς. Δεν κατάφερε να πανηγυρίσει κάποιο «δαχτυλίδι», όμως ήταν ένας ρολίστας πολυτελείας, όπου αρεσκόταν στο ποστ παιχνίδι και στο σουτ από μέση απόσταση. Το 2008 ψηφίστηκε μάλιστα στην πρώτη ομάδα Rookie του NBA.

Ένα εντυπωσιακό στατιστικό που αξίζει να αναφέρουμε είναι ότι από τις 27/1/2008 και το παιχνίδι κόντρα στη Γιούτα(ματς στο οποίο ξεκίνησε για πρώτη φορά βασικός) και ύστερα, ο Σκόλα μέτρησε 268 συνεχόμενες παρουσίες στην αρχική πεντάδα των Χιούστον.

Το 2016 βοήθησε τους Ράπτοπς να φτάσουν στους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, ενώ στο τέλος της σεζόν του απονεμήθηκε το βραβείο Ευγενούς Άμιλλας Περιφέρειας Ατλαντικού του NBA.

To 2017 αποχώρησε από τον «μαγικό» κόσμο του NBA και έπαιξε μια διετία στην Κίνα, για να γυρίσει πάλι στην Ευρώπη, έπειτα από 12 χρόνια, φιλοδοξώντας το καλοκαίρι να αγωνιστεί για τελευταία φορά με την αγαπημένη του «αλμπισελέστε». Και γιατί όχι, να ανέβει για ακόμα μια φορά στο βάθρο!

Επιμέλεια: Ιπποκράτης Φινδάνης